Ja beste lezers van de Dorpsketting, deze keer had ik pech en is het mij niet gelukt om de Vierdaagse uit te lopen. Na 10 keer héél veel geluk, was het dit keer helaas, pindakaas. De 1e dag ben ik twee maal bij de EHBO post van het Rode Kruis geweest. Uiteindelijk heb ik de 33 km uitgelopen, maar kwam 4 minuten te laat binnen. De scans waren uitgeschakeld, dus grote pech! Hoewel ….. mijn beide hielen lagen open, dus stoppen was de verstandigste beslissing. Gelijk stond Omroep Gelderland achter mij en maakte een interview en dan ben je ’s avonds ook in het Vierdaagse journaal van Gelderland, alsook op Facebook. Ja, dan doet de digitale snelweg de rest. ’s Avonds nogmaals naar de EHBO geweest en ik mocht de volgende twee dagen terug komen voor de controle. Dat gaf mij een goed gevoel. Zo ook de massages, die deed ik op de woensdag en donderdag om 10.30 uur. Als eerste lag ik op de tafel en na mij kwamen de eerste lopers al weer binnen.
Ik beleefde de Vierdaagse nu op een andere manier. Beide dagen heb ik bij de finish gezeten en vele bekenden gezien, gesproken, gezwaaid enz. Vrijdagochtend kwam ik 04.45 uur uit bed om ’n uurtje later de lopers aan te moedigen voor de finale dag. De route lag immers 5 minuten fietsen van mijn slaapplek. Ik had het logo van de Stompwijkse vlag opgehangen en daar werden zelfs foto’s van gemaakt door mensen, die familie en ’n collega in Stompwijk hadden wonen. Erg leuk en natuurlijk ook weer vele bekenden gezien en gesproken. Om 09.00 uur was de stoet voorbij en voor mij tijd om mijn spullen te pakken en naar huis te rijden. Voor de zekerheid ben ik naar de huisarts geweest voor de nazorg van mijn hielen. Bij het schrijven van dit stukje zijn ze beide al weer behoorlijk genezen.
Volgend jaar weer de Vierdaagse??? Ik denk ff niet, maar zeg nooit: NOOIT!
Groetjes, Lia de Jong- Zwetsloot