Pa is geboren op 1 december 1927 in, zoals we dat nu zouden noemen een samengesteld gezin. Zijn vader was getrouwd met een weduwe welke al een zoon had, Pa zijn grote broer Theo Kooter. Later werd zijn broertje Martin geboren en zijn zusje Rietje. Zijn vader was molenaar en had een kleine boerderij. Het was zoals bij de meeste gezinnen in die tijd geen vetpot. Het is voor ons nu moeilijk voor te stellen hoe het leven er toen uit zag. Geen elektrische apparaten, geen stromend water, kleding wassen in de sloot om maar wat te noemen. Nu toch eigenlijk onvoorstelbaar.

Kindersterfte kwam in die tijd ook veel vaker voor dan nu, zo verloor hij zijn kleine broertje Martin aan buikvlies ontsteking en zijn zusje Rietje aan een noodlottig ongeval, zij werd geraakt door de wieken van de molen. Hierna kreeg Pa toch nog een zusje, Riet. Ondanks dit alles had pa een fijne jeugd. Toen hij 13 was en naar de middelbare school ging brak de oorlog uit en werd alles anders.

Na de oorlog probeerde iedereen zijn leven weer zo goed als mogelijk op te pakken. In 1947 kwam er opnieuw een zware tegenslag. Tijdens laswerkzaamheden aan de wieken vatte het rieten dak van de molen vlam. De brand die daarop volgde was niet meer te blussen en de gehele molen brandde af. Alleen de ruim 50cm dikke buiten muren bleven staan.

Het duurde 5 jaar en veel onderhandelen met het polderbestuur voordat op de resten van de molen weer een woning werd gebouwd. In de tussentijd woonde het gezin in een tot woning verbouwde schuur welke nabij de molen stond.

Als 19 jarige jongen kreeg Pa verkering met de liefde van zijn leven, Ina van Rijn. Zoals ook nu nog steeds gebeurt, ontluikte de liefde tijdens de Stompwijkse Kermis. Maar de liefde moest even wachten want Pa moest zijn militaire dienstplicht vervullen. Hij zou voor bijna 2 jaar naar voormalig Ned-Indie, gaan. Na een boottocht van 3 weken kwam hij daar aan. Het enige contact dat hij toen nog met zijn Ina had was via brieven. Telefoneren of even mailen of appen was er toen nog niet bij. Elke dag stuurde Pa een brief naar Ina. Pa was ingedeeld bij de geneeskundige troepen en werkte als timmerman en klusjesman in het plaatselijke ziekenhuis in Palembang. Zijn dienstjaren maakte een enorme indruk op hem. Hoe ouder hij werd hoe vaker hij over zijn diensttijd in Indonesië sprak. Uit alles bleek dat die tijd een onuitwisbare indruk op hem had gemaakt. Weer terug in Nederland werkte Pa bij zijn vader op de boerderij. In 1955 werd er getrouwd en ging hij met Ina, in de tot woning verbouwde schuur naast de molen wonen. En zoals dat toen ging, waren er 8 jaar later 5 kinderen geboren. Stel je het eens voor 5 kinderen opvoeden, het huishouden doen, koeien melken en dat alles in toch wel primitieve omstandigheden. Ik herinner me nog de regenwaterput, stromend water hadden ze nog niet, de houten wasmachine en een fornuis dat gestookt werd op hout voor warm water. Op zaterdag gingen de kinderen in de teil. Ja, het was een heel andere tijd toen, maar u ziet het, we hebben er niets aan over gehouden.

Toen Pa zijn vader overleed verhuisde het gezin naar de molen.

En als een geschenk uit de hemel werd Pa zijn weiland door de provincie gekocht in verband met de aanleg van recreatiegebied Vlietland. Geen land meer betekende dus ook geen koeien en geen koeien betekende dus ook geen boerderij. Hij stortte zich op de recreatie. Er kwam een kleine jachthaven, roeiboten verhuur, een uitspanning en een camping, en na heel lang procederen zelfs een vergunning voor dit alles. In de zomerperiode was het hard werken voor Pa en Ma. Pa hield zich vooral bezig met de bootverhuur en moeders was de baas over het terras. Nu nog wordt zij geroemd om de soep en de gehakballen die werden verkocht. Ook wij als kinderen ontkwamen er niet aan om af en toe mee te helpen. Maar de camping betekende ook vriendjes en vriendinnen om mee te spelen. Omdat het toch vooral een seizoenbedrijf was werkte Pa ook nog als conciërge op de Maarten van de Velde school, dit heeft hij met veel plezier ruim 20 jaar gedaan. Naast het werk had Pa een grote hobby, toneel. Hij was één van de oprichters van de plaatselijke toneel vereniging en met o.a. zijn vriend Rinus van Haaster had hij veel plezier in het toneel spelen, later was hij vooral regisseur. Daarnaast deed hij vrijwilligerswerk en heel veel voor de kerk. Voor dit alles ontving hij zelfs een Koninklijke onderscheiding, iets waar hij zeer trots op was.

Ook werd hij door familie en bekende gevraagd om de feestboekjes te maken bij trouwerijen en jubilea. Pa hield er van om te rijmen en te dichten en heeft voor menig bruidspaar een feestboekje gemaakt en een levensloop geschreven. Ook was Pa een graag geziene gast in de december maand. Op diverse scholen kennen ze hem alleen als Sint-Nicolaas. Ruim 30 jaar heeft hij met veel plezier de rol van Sinterklaas gespeeld.

In 1997 was het tijd om rustiger aan te gaan doen en verkochten pa en ma het bedrijf. Hij was erg blij dat één van zijn kinderen het bedrijf overnam. Pa en Ma gingen wonen aan het Hoefblad, lekker centraal in het dorp en vlak bij de kerk en de winkels. Toen ze er gingen wonen zeiden ze tegen elkaar; als we hier nu toch eens 10 jaar samen kunnen wonen, dat zou toch heel mooi zijn. Het zijn bijna 20 jaren geworden.

Pa bleef heel actief, hij had zijn eigen moestuin en bijna elke week was hij bij mij te vinden om de tuintjes bij te houden. Elke middag gezellig met Ma even op stap en dinsdagmiddag samen naar de soos. Ja, ze hadden het heel gezellig samen. Dit alles in goede gezondheid, tot afgelopen augustus, toen werd werd Pa ziek. Problemen met de darmen maar wat erger was er werd toen ook geconstateerd dat hij kanker had. Tot 3 weken terug had hij eigenlijk nog geen klachten. De laatste weken ging zijn toestand hard achteruit tot hij afgelopen maandagavond rustig insliep.

We herinneren Pa vooral als een zeer actieve man, die heel van zijn vrouw hield en die nog heel veel interesse in het leven had. Hij had graag 100 jaar oud geworden.

Familie van Rijn