Als ik ‘s morgens, langs kustlijn loop

en voetstappen in het zand zie staan

zijn er maar weinig mensen

over het strand mij voor gegaan.

Ik zie de meeuwen zwieren,

over de deining van de wind,

over aangespoelde schelpen,

waar de zwoele zee begint.

Ik ruik het schuim nog van golven,

zie het sprokkelhout op het zand,

als de kracht van golven mij vertellen,

dat het voelt als braille in mijn hand

die blindelings de weg aan wijst

onder mijn tenen ook de dag begroet

door de ribbels, wat ik beleef

en ook mij energie weer geeft,

door de wind weer terug geblazen,

met het zicht op de horizon,

waar mijn wandeling begon

Wybo Suijten