Zo gaat het soms in het leven. Je hebt al jaren geen contact meer met de persoon en dan lees je dat deze is overleden. Gretha Havik.
Ik realiseer me dat heel veel, inmiddels volwassen kinderen, haar gekend hebben als leidster van de kabouters, later Kabies. Gretha ging namelijk altijd mee op kamp. Als leidster (eigenlijk was ik ook nog maar een kind) ging ik voor het eerst mee in 1971. Thema: Professor Habbekuk, plaats Huybergen.
Het kamp thema was per dag uitgewerkt met spellen, verkleedpartijen, opdrachten, buitenspelen en de leidsters speelden figuren uit het thema.
Gretha hielp mee met de voorbereidingen op creatief vlak. Zij was echt creatief. Maar haar grootste verdienste was toch wel om een week lang de maaltijden te bereiden voor zo’n 30 kinderen en leidsters. Tientallen broden, beleg, limonade, melk, snoepgoed, grote bakken aardappels en groenten. Koffie en thee voor de leiding.
Wat moet dat een zorg en voorbereiding zijn geweest. Wij hadden er geen omkijken naar. Met koffers, potten en pannen en de ruim 30 voorgebakken gehaktballen van Gretha geladen op de vrachtwagen van Aad Luk gingen we op pad. Uitgezwaaid door de ouders. Er volgden voor mij daarna het Zwerverskamp in Drunen 1972, allemaal in gescheurde witte lakens, vooraf via de Dorpsketting ingezameld, dan het Indianenkamp in Chaam 1973 waar we op de boerenkar een rondrit maakten. Hippiekamp in Udenhout 1974, Heksenkamp in Leersum 1975 en het Godinnenkamp in Santpoort 1976.
De leidsters wisselden, behalve Gretha, zij was er altijd bij. Zij genoot ervan en was, net als wij allemaal, doodmoe na afloop van zo’n week. Want denk je in: waren het eerst nog zakken die we moesten vullen met stro, later werden het luchtbedden die regelmatig leegliepen. Zo was er ook: knuffel of pyjama kwijt, kleine nachtelijke ongevalletjes, slaapwandelaars, kinderen die niet wilden slapen of heimwee hadden, bang als er regen op het dak van de stal viel, of het onweerde, ruzietjes onderling, “ik wil mijn eigen bord en bestek”, “ik lust dat niet”, ”ik wil dat niet”. Of wat denk je van de afwas in teiltjes water dat eerst nog gekookt moest worden in een grote pan. Maar ook en vooral: heel veel blije gezichtjes!!!
Van slapen kwam er niet veel, we lagen toch met een oor te luisteren. Maar als de kinderen gepoetst en wel op hun matrasjes lagen nam de leiding een bakkie koffie, een wijntje en Gretha een bessenjenevertje.
Gretha, dank je wel.
Met vriendelijke groet, Jona van der Meer