Woensdag 21 augustus is Kees Doelman op de zeer hoge leeftijd van 90 jaar, thuis in zijn vertrouwde omgeving, overleden.

Kees was een bijzonder mens alleen al vanwege zijn imposante verschijning met handen als “kolenschoppen”. Om een walnoot te kraken had Kees geen notenkraker nodig. Maar dat was maar één kant van Kees; hij was daar naast op en top boer, samen met zoon Mart hebben ze een mooi en goed veeteeltbedrijf opgebouwd aan het Wilsveen. Hij genoot dagelijks van de boerderij, de koeien en de weidse polder achter hun bedrijf.

Toch was Kees ook een familiemens, zijn Tini, kinderen en kleinkinderen waren hem alles, daar genoot hij elke dag van. Dat bleek ook overduidelijk uit de terugblik van de kinderen en kleinkinderen op het leven met hun vader en opa.

Als grootste hobby had Kees, naast een kaartje leggen, de jacht. Vele jaren mochten vele buren (als drijver) zo rond eind december een dagje, weer of geen weer, mee jagen met tussendoor en aan het eind gezellige momenten en kreeg iedereen een geschoten haas mee.

Kees had als laatste wens, voordat hij begraven werd, om nog één keer in het land over de “Cornelis brug” (brug over de laatste tocht en vernoemd naar Kees) te gaan. Mart vervulde die wens en reed met een nostalgische Ford tractor met dito platte wagen met daarop de kist naar achter in hun land.

Toen Kees van het erf werd gereden richting begraafplaat in het Wilsveen vuurden zijn jagersmaatjes Jos van Schie, zoon Mart en kleinzoon Tim een saluutschot.

Veel familie, vrienden en kennissen waren naar de kleine intieme begraafplaats in het Wilsveen gekomen om afscheid te nemen van Kees.

Naast de terugblik van de kinderen en kleinkinderen blikte Wijnand Wiegeraadt ook nog even terug op Kees als lid van de vrijwilligersgroep van het kerkhof. Kees  hield de begraafplaats mollenvrij. Op woensdagochtend werken de vrijwilligers op het kerkhof en zo rond 12 uur wordt er een borrel gedronken. Met regelmaat was Kees daarbij en dronk hij zijn Ketel1 met als bijzonderheid uit de zijkant van zijn mond.

Toch nog even terug naar Kees z’n laatste wens: Kees Roeling die in de buurt aan het schudden was, maakte nevenstaande unieke foto, Mart alleen met zijn vader in hun geliefde weidse polder tussen Wilsveen en Stompwijk.

Ongetwijfeld zal tijdens die tocht veel door Mart zijn hoofd zijn gegaan, verdriet met wellicht een traan maar ook dankbaarheid.

Ab