Zelf zegt juf Yvonne Hartkamp dat ze al 63 jaar op school zit. Gestart op de basisschool in Hilversum, voortgezet onderwijs en door naar de Rijks Pedagogische Academie. Na het behalen van haar diploma in 1978 start ze haar onderwijscarriere in Hilversum, Eindhoven en Veldhoven. In 1985 verhuisde het gezin naar Zoetermeer. De banen lagen toen niet voor het oprapen en via een werkgelegenheidsproject kon ze direct in Stompwijk aan het werk en is er nooit meer weggegaan.

Er zijn in de loop der jaren veel directeuren voorbij gekomen, maar het team bleef vrij constant. Ze heeft jarenlang een duobaan gehad met Jan Wouters. Ze heeft alle klassen gezien, behalve de kleuters.

Wat zijn de grote verschillen tussen toen en nu?

Tja waar te beginnen…

Van stencils naar digitaal. Het moment dat het zwarte schoolbord werd ingeruild voor het digibord. Ze kan het zwarte bord nog niet helemaal missen, een deel hangt nog in de klas waar zij haar schoonschrift nog op kwijt kan.

De visie is gewijzigd, vroeger lag de nadruk op rekenen, lezen en schrijven. Er zijn nieuwe vakken bijgekomen zoals Engels en burgerschap. Bij burgerschap gaat het onder andere om te leren functioneren in een diverse en democratische samenleving. Door bijvoorbeeld aandacht voor de paarse vrijdag, waarbij je mag zijn wie je bent, ongeacht je seksuele geaardheid.

Meer aandacht voor sociale emotionele vorming om de sociale vaardigheden van kinderen en het groepsklimaat in de klas te verbeteren. Je kan dan denken aan elkaar helpen, aanspreken, of relaxed reageren: “O, vind je mijn trui niet leuk, ik ook niet”. Even afstand nemen in de groep of even naar buiten gaan of hulp vragen. 

Neem het tv weekjournaal, dat ging vroeger met een karretje door de school de klassen af, nu net als het jeugdjournaal, nu via het digibord direct binnen handbereik.

Een groot verschil is de komst van de computer op school. Die ontwikkeling is gigantisch geweest. Er wordt zelfstandiger gewerkt met aandacht voor samenwerking, pluswerk of extra werk met uitdagingen.

Wat zal je gaan missen?

Mijn collega’s waar ik al zoveel jaren een hecht team mee vorm, en natuurlijk de kinderen. Dat is elke dag supergezellig. Het bieden van een veilige plek en kinderen op weg te helpen is het mooiste dat er is. Ook zo leuk dat twee oud-leerlingen nu haar collega’s zijn. Ze heeft veel kinderen van oud-leerlingen in de klas gehad, vorig jaar wel 7.

Via Facebook ziet ze soms mooie berichten waarbij ze dan tevreden denkt: “Gelukkig, het is toch allemaal goed gekomen, ondanks een moeizame start”.

Het team werkt al tientallen jaren met elkaar en heeft écht veel lief en leed gedeeld. Ze voelen elkaar hierdoor erg goed aan.

Wat ga je niet missen?

Het gedoe er omheen, dan komt er weer een nieuw supersonisch programma dat na een paar jaar toch niet het beoogde effect heeft. Kost veel tijd en negatieve energie.

De wekker! De lange dagen van met donker weg en donker thuis. Ook ouders met een te assertieve, tegen het agressieve aan houding en die het beter menen te weten. Dat kan een enorme impact hebben, terwijl we allemaal het beste voor het kind willen. 

Haar leven hangt samen met haar agenda, van zomer- naar herfst- en kerstvakantie van voorjaar naar zomer. Deze indeling is haar houvast. Nu is haar agenda leeg na de voorjaarsvakantie en kan er op elk moment een afspraak gemaakt worden met bijvoorbeeld de tandarts. Wat een luxe!

Dorp en stad

Ze is trots op Stompwijk, waar het er zo gemoedelijk aan toe gaat. De vele activiteiten binnen het multifunctioneel gebouw. Geuren die door de school gaan en dan: Oh ja het is weer Jetty’s eettafel. Ze heeft de stad nooit gemist, maar hoopt dat dergelijke activiteiten ook in Zoetermeer plaatsvinden. Ze heeft vele mooie herinneringen aan de spreekbeurten met dieren, waarbij er lammetjes uit de tas tevoorschijn kwamen en er zelfs biggetjes door de klas liepen. Een nog grotere glimlach verschijnt op haar gezicht als ze vertelt, dat er nog altijd iemand is die zijn klompen op de mat parkeert. Buiten op het schoolplein kom ik de klompen tegen. 

Yvonne gaat straks weer met haar creatieve gaven aan de slag: tekenen en aquarelleren. Lekker lezen en in huis rommelen. Oppassen op haar twee kleinkinderen en nog meer gebruik maken van haar jaarabonnement in Blijdorp.

Op haar laatste dag 15 februari is er een ‘geheim programma’ en is voor haar een verrassing. Aan het eind van de dag afscheid van haar klas en hun ouders. Ze is zich bewust van de geheimzinnige sfeer en krijgt opmerkingen van: “Moet jij niet naar huis!”.

Er is een receptie van 16.00 tot 18.00 uur. Ze heeft veel oud-collega’s uitgenodigd en ze hoopt dat ze komen! U komt toch ook?

Petra Oliehoek- van Es