Ook in Stompwijk werd op zondagavond stilgestaan bij Wereldlichtjesdag. Overal ter wereld, in de eigen tijdzone, wordt om 19.00 uur stilgestaan bij de overleden kinderen. Of het kindje nu geleefd heeft of bij de geboorte is overleden, het is altijd het kind van ouders, uit liefde geboren en het wordt gemist.

Een kleine, intieme groep herdacht hun kinderen dit jaar voor de 5e keer. Twee keer ging het digitaal vanwege de corona maar gelukkig kon het dit jaar weer op de “gewone” manier. We werden in het Dorpspunt liefdevol ontvangen met koffie en thee en een heerlijk koekje. Om 19.00 uur werd er gestart met de herdenking. Mooie liederen, afgewisseld met tekst en natuurlijk met als hoogtepunt het aansteken van de kaarsjes voor onze geliefde kinderen.

Het is nu de 5e keer dat ik erbij ben, samen met mijn moeder en zus(sen) en elk jaar weer weten Vera en Frans, samen met Jerney en Chantal, José van Santen en Vera van Houten er een mooie herdenking van te maken, waarbij we ons, als nabestaanden, verbonden voelden met elkaar in ons verdriet om onze kinderen. Het is niet iets wat je zomaar even doet, er komt veel werk bij kijken en natuurlijk de emoties. Dit alles maakt het des te waardevoller om eens per jaar bewust te herdenken. Niet dat we dat de rest van het jaar niet doen, het zijn soms kleine momenten waarop je kindje, in mijn situatie mijn broers, ineens in je lichaam naar boven komt. Vergeten doen we ze nooit.

Na afloop van de herdenking konden we nog even napraten en kregen we een mooie herinnering mee naar huis. Dit jaar een klein schilderijtje, gemaakt door Vera, op een schildersezel en daarop de naam van je kind. Erg mooi en erg dierbaar, ik weet dat dit bij mijn moeder een mooi plekje in haar huisje krijgt. Zo rond 8 uur werd de herdenking afgesloten.

Mede namens mijn moeder wil ik Vera, Frans, Jerney, Chantal, José en Vera bedanken voor het organiseren van deze 5e lichtjesavond. Het geeft troost in deze donkere dagen voor kerst…..

Agnes Hofstede