Er komen 90 kaarsjes op de taart, als dat zou passen. Jan is in mei dit jaar 90 geworden en Mieke wordt dit op 9 november. En ze waren in september dit jaar (voor de wet) 65 jaar getrouwd geweest. In februari 2024 is dit voor de kerk, maar de kerk is wet!

Jan denkt dat hij volgend jaar niet gaat halen, de diagnose was niet best. De chirurg kan niet zeggen hoe lang hij nog heeft, het kunnen 3 dagen, 3 weken of 3 maanden zijn. Jan merkt het aan zijn lijf, dat niet meer wil, zijn hoofd wil nog verder. Hij heeft nog zoveel te doen. Hij zou wel 160 jaar moeten worden om al zijn plannen vorm te geven.

Hoe het begon

Jan ontmoet Mieke voor het eerst tijdens een dansavond in de Bles. Mieke heeft op dat moment een los-vast vriendje. Op het moment dat het meer los dan vast is, grijpt Jan zijn kans. Zijn vriend Theo van der Zijden weet hem dat te vertellen, want hij heeft verkering met het zusje van Mieke. Ja, Jan is bijzonder gecharmeerd van haar en met een plantje in zijn hand fietst hij van Stompwijk naar Zoeterwoude, waar Mieke van Leeuwen woont, om verkering met haar te vragen. Het plantje is voor haar moeder. Mieke weet nog precies wat voor plantje het was, met een rode bloem in het midden. Haar ogen glinsteren bij de herinnering. Ze wist het zeker: ‘Dit is ‘m’!.

Hun eerste feestje is in het Patrimonium op de Schenkel. Ze piepen eerder weg bij het feest en Jan brengt Mieke lopend naar huis. Men had destijds geen sleutel van het huis. Gelukkig stond het schuurtje open en daar op een fauteuil zette Jan Mieke op schoot. Hier werden de eerste kusjes uitgewisseld, totdat moeder van Leeuwen binnen kwam “Zoohoo”, zitten jullie hier!” vertelt Jan glunderend.

Van verkering naar huwelijk

Jan wordt opgeroepen voor de herhaling van zijn dienstplicht. Hij werkt en als je thuis woont krijg je niets doorbetaald en moet je dus salaris missen. Door te trouwen kreeg hij wel soldij. Hiervoor geven zij na 4,5 jaar verkering elkaar op 18 september 1958 het ja-woord op het stadhuis. Op 5 februari 1959 wordt een dubbel huwelijk voor de kerk gesloten. Vriend Theo van der Zijden trouwt met Corrie van Leeuwen en Jan Boogmans met zijn Mieke van Leeuwen. Het huis op de hoek van de Meerlaan is dan net af en Mieke en Jan mogen op de bovenverdieping wonen. Er was destijds subsidie beschikbaar op het aantal kamers. Immers hoe meer kamers, hoe meer kinderen. De pater was destijds ook heel tevreden!

Ze hebben er 6,5 jaar gewoond en toen kwam er nieuwbouw in de Van Santhortstraat. Eerst op nummer 27 en later op nummer 141. Hier wonen ze nog steeds. Ze krijgen 4 kinderen en 7 kleinkinderen.

Mieke was coupeuse en altijd achter de naaimachine te vinden, zij heeft tientallen bruidsjaponnen gemaakt voor het Bruidshuis. Jan was gek op auto’s en motoren en werd automonteur en keurmeester. Ook daar zijn heel veel verhalen over te vertellen.

Maar, ik ben op zoek naar hun geheim. ‘Tja’, zegt Mieke ‘dat is toch liefde en vertrouwen’. ‘De wil om samen te zijn en te blijven’, zegt Jan na enig nadenken..

Hun samen zijn ziet er uit als een geoliede machine. ‘Schat, je koffie wordt koud’. ‘Ja, lieffie’.

Dagelijks ritme

Ze zetten geen wekker, Mieke is de wekker. Jan staat op, kleedt zich aan, zet thee, smeert het brood en pelt een mandarijntje. Mieke voegt zich hierbij en belegt de boterham en samen ontbijten ze.

Dan doen ze 20 minuten oefeningen. Elke dag! Been heffen, knie heffen, armen heffen, door de knieën zakken. Soms zijn er klachten en wordt er een oefening van de fysio toegevoegd, zoals het draaien van de nek. Het lijf oprekken en strekken enz. Dan is het tijd voor een ochtendwandeling. Nee niet zo ver meer, maar toch nog 3 kwartier de polder in. Tot Van Marwijk en weer terug, hand in hand zijn ze daar dagelijks te vinden.

Weer thuis wordt Mieke in de watten gelegd. Ze neemt plaats op de bank, kussentjes gesorteerd en haar benen worden door beenhoezen omhuld. Ze houdt vocht vast en de huid is erg dun. De huid wordt op deze manier door luchtdruk gemasseerd en het vocht afgevoerd. Daar houdt ze 40 minuten rust op de bank. Jan serveert een kopje thee, met 2 zakjes groene thee, een mix, dat vindt ze lekker! Zelf pakt hij een koffie. Met alle gemak trekt zij haar kousen aan, bewijzend dat de oefeningen baat hebben.

Dan gaan ze aan het eten beginnen. Jan haalt nog even champignons voor door het gehakt en hakt de uien, beetje zoetzuur door de jus. Heerlijk.

Na het eten wordt de administratie bijgewerkt, er wordt wat gerommeld in de tuin, het straatje achter van bladeren ontdaan of de bomen naast het huis gesnoeid. In het voorjaar zag ik Jan nog hoog in de boom zitten om te snoeien. Mieke draait een wasje, strijkt of pakt een boek. Eenmaal per week komt de thuishulp om in 2 uur het huis nog meer aan kant te maken. Eind van de middag kijken ze graag naar Natuur op 2. ‘Dat is altijd zo mooi’. Dan een boterhammetje en altijd ’s avond het journaal.

’s Avonds neemt Jan de tijd om zijn vele mappen en verzamelingen bij te houden. Hij heeft een voorraad voor Oud Stompwijk en veel boeken, met knipsels over de oorlog, daar heeft hij scherpe herinneringen aan. Het verzamelen heeft hij niet van een vreemde, zijn vader knipte jarenlang de berichten over Stompwijk uit de Sursum corda en plakte deze in schriftjes.

Vooral de postzegelverzameling van de motoren is indrukwekkend. Hij duikt met gemak onder de kast om weer een boek tevoorschijn te toveren. Zo verzamelt hij veel geschiedenis om zich heen. Maar de mooiste is met zijn Mieke.

Jan was 17 jaar geleden ook zwaar ziek en bijna opgegeven, die jaren heeft hij er maar mooi bijgekregen en hij blijft optimistisch in het leven staan. Mieke wil hier graag blijven wonen en via de huisarts is hiervoor WIJdezorg ingeschakeld, zodat ze de zorg krijgt die ze verdient en dat geeft Jan rust.

Mieke haar verjaardag is gevierd met een high tea met het hele gezin.        

Petra Oliehoek- van Es