Woensdagochtend in huize v.d. Bosch: een gepland tochtje naar het gemeentehuis in Leidschendam, alwaar Ria Luiten een lintje zou krijgen, zo was er aan Gerda verteld. Bijna iedereen moest werken, kon niet naar Leidschendam komen voor Ria, dus Gerda een vrije ochtend op haar werk gevraagd én gekregen.

Woensdagochtend in huize van Velzen: om kwart voor acht komt Maaike ons huis binnen met de mededeling dat ik mij moest aan gaan kleden, iets gezelligs aan moest trekken, want we zouden iets leuks gaan doen. Ik zat nog in mijn duster met een lekker bakkie koffie en protesteerde luid. Immers het was woensdagochtend en dat is mijn badmintonochtend, die ik niet zomaar oversla. Maar luid, luider protesteren hielp niet. Op een gegeven moment was het máááááámmmmm en daarna ben ik mij toch maar in de kleren gaan hijsen.

Aankomst in het gemeentehuis: al heel wat mensen aanwezig. Waaronder onze oudste zus Co en vriendin Ria v.d. Hoeven (ik begreep er helemaal niets meer van) En ik dacht uiteindelijk dat wij daar voor Theo v.d. Bosch waren, want ja, hij doet zoveel voor het dorp. (begreep ik nog steeds niet waarom  Ria daar was)

Ach, lang verhaal kort: als tweede werd Gerda naar voren geroepen, zij moest even worden aangestoten, want ze zat met haar gedachten ergens anders. Wat een verrassing, zij was daar dus toch niet voor Ria Luiten (die trouwens helemaal niet aanwezig was), maar voor haarzelf. Dus…. Wij waren daar toch allemaal voor haar….. Maar, dat bleek ook weer niet waar….

Als derde werd ik naar voren geroepen: nou ja, deze verrassing was nog groter dan het feit, dat Gerda een lintje had gekregen. Nee joh, hoezo dan? Ik????Ik schrok eigenlijk, want zoveel bijzonders doe ik nou toch ook weer niet. Wat ik ook doe, ik doe het met plezier en liefde. Wie weet hoe lang ik nog stil moet gaan zitten, als ik later écht oud ben. Dan kan ik toch beter nu maar dingen doen die ik leuk vind?

Ik kan u vertellen, bij ons beiden liepen de emoties nogal op, de verrassing was zo ontzettend groot! Het mooist van dit hele verhaal vind ik, dat iemand het voortouw heeft genomen en er maar liefst ’n heel jaar mee bezig is geweest om ons deze onvergetelijke ervaring te geven.

Namens Gerda en mijzelf, wil ik iedereen hartelijk bedanken die hier zijn/haar steentje aan heeft bijgedragen, onze kinderen, die toch maar mooi vrij hadden gevraagd, (en zenuwachtig in de file hadden gestaan) maar in het bijzonder bedanken wij onze neef Maarten van der Meer, die hier het meeste werk aan heeft gehad.

Maarten, dikke knuffel van je beide tantes!!!

Gerda en Trees