Op die regenachtige zondag stond ik enorm in twijfel, zal ik wel naar de natuurwandeling gaan in het Leidschendammerhout of niet. Ik was er twee weken geleden bij en vond verlenging van de excursie een erg goed idee. Tja, dan kan ik niet wegblijven, zegt mijn fatsoen.

Aan de andere kant was het weer zeker niet uitnodigend. Regenjas aan, paraplu in de fietstas, die paar spetters kon ik echt wel hebben.

De wind zat tegen en de regen ging steeds harder, maar dat was niet vergeleken bij de zeer plaatselijke hoosbui langs de Kniplaan.

Ik op het fietspad, de auto op de rijbaan ernaast, ik werd nat verrast. Alsof iemand een emmer water in je gezicht gooit. Mijn hoofd, bril, sjaal, gebbetje en verder broek echt zeiknat. Ik zag even geen hand voor ogen. Ik was de hoofdrol in de filmscene waar de bus langs een halte een waterval opwerpt. Er was alleen geen camera of publiek bij. Hoewel ik er zelf wel om moest lachen.

Het duurde even voordat ik weer wat kon zien. Het water stond nog niet in mijn schoenen. Ik vervolgde mijn weg naar het startpunt van de IVN wandeling. Meerdere mensen waren door wind en regen gegaan, allemaal in regenpakken. Ook ruiters te paard hadden hun stoute schoenen aangetrokken. De natuur is constant aan verandering onderhevig. Zie verslag van Corrie.

Na verloop van tijd werden toch ook mijn schoenen en sokken nat en kreeg ik het steeds kouder. Tijd om naar huis te gaan. Op de terugweg zocht ik de plek waar het gebeurde. Op een afstand van pakweg 1,8 km, was er een smalle strook van 1 meter, terwijl de rest soms meer dan 3 meter bedroeg.

En nergens zo’n diepe plas dan op dat plekje. Hoe is het mogelijk dat op de doodstille weg je juist daar elkaar passeert. Het kan niet anders dan dat de chauffeur ook geschrokken is en misschien last had van aquaplanning.  Eenmaal thuis had ik het zo koud dat ik mijn broek zelfs niet meer los kreeg en mijn blaas wilde zo graag naar het toilet. Na enige tijd lukte het uiteindelijk, snel warme kleren aan, maar echt warm kreeg ik het die dag niet. Zelfs mijn telefoon was nog uren van slag door het vocht.

Mijn sokken waren maandagochtend nog nat, ook stonden er nog steeds plasjes onder mijn regenjas in de garage.

Petra