Toen ik zondagochtend naar de kerk ging, kwamen de Blesruitertjes met hun mooi versierde pony’s over de Akkermunt. Wat een mooi gezicht al die griezelige heksjes enz.

Maar aan het eind van de straat, (bij de Meerlaan) stopte de stoet, ik denk om te wachten op de allerlaatste.

Aangezien ik niet wist hoelang het ging duren, en toch op tijd in de kerk wilde zijn vroeg ik, of ik er langs mocht rijden. Zo gezegd zo gedaan, de ruitertjes gingen aan de kant en ik kon er rustig langs rijden. Ik voelde mij net een koningin, en was nog net op tijd in de kerk.

Jammer dat ik geen foto kon maken, maar ik neem aan dat er nog foto’s genoeg de ronde gaan doen. Ik werd wel herkend door een begeleidster, want zij riep dus “ha oma van Dijk”.  Maar het was niet mijn kleindochter, want die is nog niet zover om op een groot paard te rijden.

Groetjes uit de Akkermunt, Ria van Dijk