Er wordt weinig gesproken over de dood (het is een kennelijk nare gedachte dus “liever niet”; “je gaat voorlopig toch nog niet dood”; “dat zien we dan wel weer” zijn veel geuite dooddoeners.) Ik wil een pleidooi houden om dat te verbeteren, probeer het kort te houden, zou graag twee kanten willen bespreken en vind het zelf nuttig om dat om de 5 of 10 jaar te herzien, herhalen.

1: Wat wil ik na mijn overlijden en

2: Wanneer en hoe wil ik dood gaan

Voor 1 ben ik gauw klaar. Voorkom dat de aanstaande nabestaanden moeten gissen of kibbelen over hoe en wat. Paar zinnetjes is al genoeg. Ook als jou het niet uit maakt en je aanstaande nabestaanden moeten het maar uitzoeken: schrijf dat op met datum en deel het uit.

2. Mijn beweegreden is tweeledig:

a Ik zag om mij heen een aantal schrijnende gevallen van door Chemo en bestralingen uitgemergelde lichamen, dwarslaesie en uitzichtloos revalide ren, zo dement als een deur… Hoe goed bedoeld deze levensduur rekkende pogingen en de laatste strohalm vast willen houden, ik snap dat goed,  echter vind voor mijzelf ongewenst dat je niet zelf mag beslissen nu is het mooi geweest, ik kijk terug op een fijn leven, laat mij nu maar gaan.

b Ik zag om mij heen een aantal gevallen van zelfdoding die ik als uitingen van wanhoop (of hopeloosheid), triest, schadelijk voor omstanders en na- bestaanden heb ervaren. Verhangen, voor de trein, verdrinking: wie gaat je vinden, wie ruimt het op, wat is het psychische gevolg voor diegenen die jou zo moeten aantreffen? In mijn ogen afschuwelijk. De personen die de zelfdoding uitvoerden hebben vermoedelijk geen betere weg geweten of weten te bereiken door welke omstandigheid dan ook. 

Wat ik gedaan heb: Een wilsbeschikking opgesteld en met de huisarts en naasten besproken. Lid geworden van de NVVE en van de CLW (Ned Ver v Vrijwillig levens Einde en Coöperatie laatste wil) Ik wil het “laatste wil middel“ in huis hebben, ik heb een medaillon “reanimeer mij niet” omdat ik onder geen voorwaarde als een kasplantje in leven gehouden wil worden. Het hebben van dat middel is legaal, het verstrekken of helpen bij het toedienen niet.

Ik heb aan mijn naasten uitgelegd, dat ik niet suïcidaal ben en niet van plan ben om er op enig moment even tussenuit te stappen. Het beschikbaar hebben van het laatste wil middel geeft rust in de bovenkamer. Vermindert depressieve gedachten.

Wat is een beter moment dan met je naasten het glas te heffen alles gezegd hebbende afscheid te nemen: als je morgen terugkomt, ben ik overleden.

Iedereen zal mijn wens waarschijnlijk respecteren, zeker als ik dit van te voren, nog volledig bij mijn positieven, heb besproken..

Eric Fontein