Dag lieve inwoners van Stompwijk,

En ja hoor, daar ben ik wéér,

Met leesvoer, in dichtvorm, voor de 5e keer.

U herinnert de hittegolf (zomer 2020) wellicht,

Toen schreef ik namelijk mijn 4e gedicht.

Ik beschreef Stompwijk van A tot Z

Koos 26 woorden in de volgorde van het alfabet.

Het is de hóógste rijd om weer te pennen

En u opnieuw met dichtwerk te verwennen.

Het moest origineel zijn én iets wat ons verbindt

Denken, denken, denken, want de aanhouder wint.

Hebbes, er schoot mij iets te binnen

Wat inspiratie gaf, voor heel veel zinnen.

En wel, een eeuwenoud monumentaal bouwwerk

Onze Heilige Laurentius dorpskerk.

Komt u vanuit Zoeterwoude, Leidschendam of Zoetermeer naar Stompwijk toe

Het maakt werkelijk niet uit, hoe,

Dan ziet u de kerk al van verre staan

Dit kan u echt niet ontgaan.

Het is een oriëntatiepunt in het polderland

En herkenbaar vanaf elke kant.

Wat ligt ons dorp er zó vredig, landelijk en rustig bij

Het is nog steeds niet te geloven: hier wonen wij!!

Het is voor vader Gijs en mij dagelijks een vreugde, zegen, wonder en voorrecht.

Na ruim 2,5 jaar zijn wij ál aan heel veel mensen en dingen hier gehecht

Toen Gijs nog kon fietsen, voor de hersenbloeding in 2015

Hebben wij de kerk al menigmaal van dichtbij gezien.

Tijdens onze fietstochtjes naar het sluiscomplex in Leidschendam zowaar

Of op weg naar Voorschoten of Wassenaar

Zijn we er steeds al langs gegaan

Want vanuit Zoetermeer namen wij de Meerlaan

De Doctor van Noortstraat en de Kniplaan

Toen ontdekten we al tijdens het voorbij komen

Hoe mooi de kerk daar staat, tussen het groen van weilanden, struiken en bomen.

Ook het water van de vaart met de bruggetjes zorgt voor sfeer

Vonden wij als passanten uit Zoetermeer

Een mens blijkt automatisch zo te reageren

Als hij of zij een kerkklok gaat passeren.

We wierpen een blik op de kerkklok om te zien hoe laat wij langs reden, deden dit allebei

Ook al hadden wij de tijd aan onszelf, want we waren vrij.

Ruim 2,5 jaar geleden kregen wij een mooi woonstekje

Middenin de dorpskern op een prachtig plekje

Ik schrijf in mijn slaapkamer en als ik nu uit mijn raam kijk,

Zie ik het dak van het Dorpspunt en de kerktoren tegelijk.

We horen de kerkklok slaan en het klokgelui horen we telkens weer

Dan is er vreugde, dankbaarheid, verdriet, pijn, telkens een viering in het huis van onze Lieve Heer

We luiden het nieuwe jaar in, wordt weleens gezegd

Ik zeg met gepaste trots: ‘In Stompwijk gebeurt dit écht!’

We hebben inmiddels 2 jaarwisselingen hier meegemaakt

En werden 2 keer rond middernacht, positief geraakt

Als op oudjaarsavond de kerkklok 12 slagen heeft gegeven is het daarna stil, doch slechts voor heel even.

Want dan beginnen de kerkklokken te luiden en dit houdt een hele poos aan,

Om de Stompwijkers te laten weten; we zijn een nieuw jaar ingegaan

Velen van u hoorden dit al tig keer

Voor ons is het nog nieuw, komend uit de stad Zoetermeer.

Het geeft ons een warm dorpsgevoel, zo bijzonder, zo apart

Het is een streling voor het oor en een vreugde voor het hart

Soms zie ik dat de zonnestralen

Precies het goudkleurige haantje van de kerktoren halen

Het is met recht verblindend voor je ogen, ze gaan vanzelf dicht

Wat is dit een ongelooflijk fel licht!

Vanaf de allereerste nacht

Die wij in Stompwijk hebben doorgebracht

Heb ik een ritueel mij eigen gemaakt

En sindsdien nooit meer verzaakt.

Ik kijk altijd voor het slapen gaan

Hóe de wijzers van de kerkklok staan

Ik neem altijd de tijd goed op in mijn geest

En weet dan meestal, hoe lang of kort, mijn nachtrust is geweest

Wat is het trouwens in de nachtelijke duisternis een mooi gezicht

Dat de kerktoren en de kerkklok zijn verlicht

De kerk als blikvanger overdag, maar bovenal in de nacht, het is een feit

Want rondom de kerk zie ik dan alleen maar donkerheid

Dat Stompwijk veel vaarten en slootjes heeft en omringd is door weilanden, blijkt wel.

Het wordt hier regelmatig goed mistig en dat gaat dan ook nog eens razend snel

De kerktoren en zelfs de kerkklok zijn dan niet te zien

En de verlichting van Leidschendam niet, bovendien

“Het zit potdicht door de mist”, zegt men dan

Wel, daar weten wij inmiddels alles van

Wat is het mooi als de volle maan

Ergens boven de kerk blijkt te staan

Daar gaat rust en vrede vanuit, romantiek en sfeer

Ik mocht dit zelf zo meemaken, al een paar keer

Hoe rust en vredig het dan rondom de kerk is, valt op bovenal

Denkend daaraan, zwijgt prompt deze schriftelijke spraakwaterval.

“Moge het u in al opzichten goed gaan

Veel liefs en warme groetjes, treft u hierbij aan

Graag weer tot kijk, ergens in ons lommerrijke Stompwijk”

Uw dorpsgenoot:

penfan Mirjam Velthuysen

p.s.

Ik schreef niet bewust (juist nu) het gedicht

Waarin ik onze monumentale dorpskerk heb belicht

Doch onbewust sluit het wél naadloos aan.

Op de ‘Open Monumentendag’ die wij tegemoet gaan.

Let op, deze dag is er weldra

‘Mijn monument, ons erfgoed. Welkom terug’ is het thema

Afgelopen zaterdag 11 september was er weer het jaarlijks gebeuren

Dan openden kerken, molens, gemalen enzovoorts voor het publiek opnieuw hun deuren.

Het was gratis bovendien.

Ik hoop dat u het heeft gezien

Reclame maken is altijd goed

Zeker als je het voor je eigen dorp doet.

0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0-0

Natúúrlijk had dit prachtige gedicht vorige week, dus vóór de Open Monumentendag geplaatst moeten worden, maar omdat wij wat ruimtegebrek hadden én uitgebreid aandacht wilden besteden aan dit gedicht, plaatsen wij het deze week. Met welgemeende excuses aan de schrijfster Mirjam Velthuysen.

Red, Trees