Afgelopen zondag was het bewolkt en had het ook wat geregend, getuige de natte wegen rond Stompwijk. Toch zagen velen het positief in en was het druk op de parkeerplaats.  Bij de start aangekomen stelde ik voor naar Vinkeveen te gaan, maar daar kwam nogal commentaar op. In noordelijke richting dreef volgens buienradar een regengebied over, dus we konden beter naar het zuiden gaan. Snel werd besloten de tunneltocht rondom Rotterdam te rijden, maar dan iets ingekort en met maar 1 tunnel. Ons vertrek werd nog even uitgesteld door een lekke band, maar daarna vertrokken we via Benthuizen naar de Rotte. Al snel voelden we de eerste miezer en ook langs de Rotte was het niet helemaal droog. Hadden we wel de goede richting gekozen? Daarna viel het gelukkig mee en hadden we soms ook wat zon. Langs de A16 zat een zwanenpaar met 8 jongen midden op het fietspad en weigerde opzij te gaan. We moesten met een ruime boog door het gras, want er was sprake van veel agressiviteit. Het lijkt mij handiger dat zwanen gewoon in het water of het gras blijven, maar leg dat maar eens uit. Voor de koffie kwamen we terecht bij Pitch&Putt Rhoon. Een prima terras met lekker gebak. Daarna de terugweg via de Beneluxtunnel en lekker vlot door Rotterdam. Na ruim 100km waren we weer terug in Stompwijk. Achteraf bleek dat fietsers richting Vinkeveen inderdaad veel meer regen hadden gehad. Hadden we toch goed gekozen.

Arno van Rijn

Samen uit, samen thuis (A2)

Afgelopen zondag stonden we met 14 vrienden van de A2 bij de sporthal voor een rit naar het kopje van Bloemendaal. Onze wegkapitein had besloten nu eens andersom te rijden, dat wilde zeggen eerst via Rijnsburg, Vogelenzang, Aerdenhout naar Bloemendaal en terug door de duinen. Het was immers niet zo’n mooi weer en de verwachting was dat het daarom niet zo druk zou zijn in de duinen. Naarmate we Bloemendaal naderden werd het wat zenuwachtiger in de groep. Gelukkig geen valpartijen hoor, zoals in de Tour de France, maar je merkte een bepaalde spanning in de groep. Ik weet niet wat het was. Maar aangekomen bij de col du Bloemdaal, ofwel het kopje van Bloemdaal, werd de spanning omgezet in daden. Uiteraard reed ik in het begin van de klim weer eens te hard. Toen ik dacht dat ik als tweede over de top kwam, had ik het mis. Er kwam na een kleine afdaling nog een stukje klimmen. Wat valt dat iedere keer weer tegen. Zoals gebruikelijk wachtten we beneden weer op elkaar. Immers we zijn samen vertrokken, doen we wel aan enige competitie op de klim, maar is fietsen toch m.n. een sociale bezigheid en willen we samen weer terug naar huis. Dat laatste lukte bijna niet, omdat niet op iedereen werd gewacht. Kunnen we niet tellen tot 14 of was dit de spanning die ik eerder voelde…….. Feit was dat 2 man achter de groep moest gaan jagen, de groep ook heel lang voor zich zag, maar in Zandvoort de groep kwijt was. Zij gingen daarom maar samen bij een strandtent zitten in de hoop de groep vandaag nog terug te zien. En dan is daar het voordeel van de mobiele telefoon. Er werd contact gezocht en besproken waar we elkaar na de koffie weer zouden zien. Trouwens, namens diegenen die er bij waren (zie foto), willen zij Thijs nogmaals bedanken voor de koffie. Ik weet niet of er appelgebak bij was, maar bij de strandtent was de appelgebak al op. Toen we elkaar na de koffie weer troffen werden er natuurlijk wel even excuses aangeboden. Het voornemen was er weer om samen naar Stompwijk te fietsen. Dat ‘samen’ was toch nog een flinke uitdaging. Het was in de duinen drukker dan we hadden verwacht. Door tegenliggers en het passeren van fietsers viel de groep regelmatig uiteen. Onze andere wegkapitein Arie werd hier wel gemist, hij is meestal diegene die van achteruit de groep tijdig roept als mensen moeten lossen. Daardoor gebeurde het dat de laatste paar kilometer een groepje vooruit reed en pas werd terug gezien bij de openstaande brug over de Vliet. Dus ook nu weer kwam de groep bijeen en gold zo als altijd; Samen uit, samen thuis!

John

De opkomst van het aantal leden was weer groot, zo`n 70 fietsers telde ik. Die, zo bleek later, alle kanten opgingen. De C1 groep gaat naar Aarlanderveen voor de koffie, als de koffietent tenminste open is. Anders zouden we doorrijden naar Nieuwkoop. Met 2 groepen van 6 fietsen we via het Oosteinde, Zoeterwoude, naar het fietspad langs de N11 helemaal naar Alphen. We stoppen daar weer op de brug, nu niet zozeer voor een drinkpauze, maar om de regenjasjes aan te doen! Dat viel een beetje tegen, zo’n miezerig buitje! Op de Kortsteekterweg slaan we af naar de Treinweg, en rijden zo naar de Achtermiddenweg waar aan het eind de Theetuin/Glamping, BoerenBed, TaarTenTuin gelegen is. We treffen het, de eigenaar heeft net de vlag ophangen, zodat hij open is. Het is hier echt genieten, zoveel leuke oude dingen, teveel om op te noemen. Maar je kijkt je ogen uit. Een lekker kopje koffie en voor de liefhebbers een taartje erbij. Als de regenjasjes weer aan zijn kunnen we weer op huis aan, via de Ziende, Zwammerdam, naar Boskoop, mooie wegen en tuinen allemaal. Inmiddels zien we de lucht opklaren en een half uurtje later schijnt de zon en zijn de regenjasjes droog gewapperd. De een na de andere haakt af en een klein groepje komt om ongeveer 12.30 uur in de Zonnegaarde aan, met bijna 60 km. op de teller.

Annie van Rijn