Ik zag het oproepje i.v.m. Moederdag op facebook voorbij komen. Wat gek dat ik juist nu de behoefte voel om hier op te reageren. Terwijl mijn moeder er sinds een jaar niet meer is. Maar misschien ook juist daarom wel.

Het was zo vanzelfsprekend dat ze er was, wie ze was en wat ze deed. Iemand die altijd wilde weten of het wel goed met je gaat, hoe je vakantie was en of je wel goed thuisgekomen bent.

Natuurlijk heb ik mijn broer en zussen: ook allen speciaal. We proberen er voor elkaar te zijn en dezelfde aandacht voor elkaar te hebben. En toch is het niet hetzelfde zoals mijn moeder dat had en deed.

Mijn moeder was speciaal omdat ze mijn moeder was. Onvervangbaar en uniek in ‘haar soort’. Iets waar ik het afgelopen jaar eigenlijk pas achter kwam.

Ik zou dan ook tegen alle kinderen met moeders willen zeggen:

Zet je moeder niet alleen met Moederdag in het zonnetje maar geef haar
gewoon af en toe eens zomaar een knuffel, bloemetje, compliment of wat je maar kwijt wil. Zo lang ze maar weet dat jij weet dat jij speciaal voor haar bent en andersom.

Schrijver bekend bij de redactie