Een rustige week, dan heb ik het niet over het weer, want wat een storm een paar dagen. De boot schommelde heen en weer en gelukkig maar dat we beide geen last van zeeziekte hebben anders hadden we toch een probleem. Maar dit vind ik het fijne van het wonen op een boot, de wind giert er om heen, het water spat tegen de schoeiing en als je niet oplet glijden je pannen van het vuur. Heerlijk. Maar verder is er niet veel gebeurd. De persconferentie die gegeven werd was eigenlijk van te voren al helemaal uitgelekt en er was al bekend dat er weinig zou gebeuren qua versoepelingen. Beter, want we willen toch met z’n allen dat we ooit weer eens redelijk normaal kunnen leven? Wat mij betreft mag de lock down blijven totdat iedereen ingeënt is, ik ben me er van bewust dat dat nog een hele tijd is maar wie weet heeft het dan een keertje resultaat.
Om alvast toch het voorjaar in huis te halen zijn we al een beetje met plantjes en zo aan het rommelen. Nog wat vroeg maar vooral Henk kon niet wachten. Vorig jaar hebben we van één van onze lieve leden een wonderplant gehad. Die heeft het schitterend gedaan en we hebben de zaden eruit gehaald en bewaard. Nu was de tijd zo’n beetje aangebroken dat de zaden in het water konden en dan in een potje aarde. Maar je moet ze wel ruim in het water laten staan, maar mannetje ongeduld vond het na 1 dag genoeg en hup in de aarde. Maar zowaar, ze komen al op en beginnen te wortelen. Niet verwacht, maar het is zo leuk om te zien. Ik zal er een fotootje bij doen, kunnen jullie allemaal meegenieten. Nu staan ze dan nog in potjes, straks gaan ze naar buiten in de volle grond, daar doen ze het het beste. Om het hele proces mee te maken is zo leuk, we staan te juichen als we zien dat er weer een zaadje uitkomt.
Plant een zaadje elke dag,
Laat iets achter dat groeien mag
Alles dat je voelt dat groeit
Inclusief je zorgen
Richt je op wat je wilt dat bloeit
Dan heb je iets te plukken morgen
Een droom, een wens
Een overtuigend idee
Laat het bloeien en geef het mee
Afgelopen donderdag 12 maart had het de verjaardag van mijn vader geweest. 87 jaar zou hij geworden zijn. Elk jaar herdenken we deze dag, die toch bijzonder blijft. Vaak werden er op zijn verjaardag lammetjes geboren en aangezien onze meeste familie, in elk geval van de kant van mijn moeder, uit de stad komt was dat altijd weer een belevenis. Ik hoop dan ook altijd dat ik op 12 maart ergens een pasgeboren lammetje zie en ook dit jaar is het weer gelukt. Lammetjes waren ook de liefste beestjes van mijn vader, dan werd het lammetje geboren en zag je die stoere boer met z’n grote handen zo voorzichtig dat kleine lammetje vastpakken, dat beeld zal ik nooit vergeten. Ik vraag me af of ze in de hemel ook dieren hebben, en dan vooral schapen met lammetjes. Als je een kerststal ziet dan zie je beesten genoeg bij de kribbe, dus je zou zeggen van wel.
Zo kom je op mijn hobby, het painten. Ik ben bezig met een kerststal, die wil ik al jaren, maar we hebben daar eigenlijk geen ruimte voor. De oplossing is een painting, die lijst je in, hang je in de maand december aan de muur en daarna gaat ie weer voor een jaar onder het bed. Kost minimale ruimte en het is fantastisch om te doen. Inmiddels ben ik bij de schapen aangekomen, de lammetjes en dan gaan mijn gedachten toch even terug naar 25 jaar geleden, naar het beeld van mijn vader.
Dag pap, ooit zien wij elkaar weer als mijn tijd op aarde er ook opzit.
Lieve leden, namens het complete bestuur van Ouderen Soos Stompwijk een hele fijne week en hou vol.
Agnes, secretaris