Nu de veertigdagentijd is aangebroken, gaan ook wij samen op weg naar het hoogfeest van Pasen. Al zal het dit jaar heel anders zijn. Geen askruisje, geen Carnavals Mis en geen drie dagen feesten vanwege het Carnaval enz.
Na enkele maanden uit de roulatie geweest te zijn, wegens gezondheid en andere narigheden, was ook Pastoor Broeders weer aanwezig bij de viering. Wij waren blij hem weer te kunnen begroeten. De preek ging uiteraard over het vasten en je iets ontzeggen. In deze voor ons allen zo moeilijke tijd. Ook de Pastoor had iets waar hij in deze 6 weken zijn best voor gaat doen. “Maar dat zeg ik jullie niet hoor”, zei hij nog. Maar binnen een paar minuten versprak hij zich, en wist dus de hele kerk dat hij in de morgen bij het ontbijt wel een schaaltje muesli erg lekker vond.

Als kind hadden we thuis ook de beroemde vasten trommeltjes. Al zat er op zondag (dan mocht je de snoepjes opeten) meest minder in dan je verwachtte. Dat kwam omdat één zus niet uit onze trommeltjes kon blijven. En je kreeg in onze jeugdjaren niet zoveel snoepjes.

Voor de zegen sprak de Pastoor nog over de uitreiking van de H. Communie in de viering van de H. Eucharistie. Dat het jammer was dat het niet door kon gaan. We moesten zelf maar aangeven als we het wel wilden. Hoe mooi zou het zijn, als dit met Pasen weer mogelijk zou zijn. Ik hoop dat deze wens
vervuld zal worden. Blijf gezond en hopelijk  snel tot ziens.

Ria v. Dijk