Vorige week was iedereen nog dik aangekleed en op schaatsen of op moonboots onderweg. We waren allemaal aangestoken door het schaatsvirus en wat was het een heerlijke witte wereld, geknisper onder de schoenen tijdens een lekkere wandeling of het gekras van de schaatsen over het ijs. Lekkere rode konen van de frisse buitenlucht, kinderen spelend in de sneeuw. Een sneeuwpop of een iglo werd er gebouwd en zelfs op een deel van de Vliet werd er geschaatst. De kinderen werden met de slee naar school gebracht en het was Siberisch koud.

Wat een omslag afgelopen week, op maandag was het meeste ijs al verdwenen en op dinsdag was de sneeuw ook bijna overal weg. De uitdrukking, als sneeuw voor de zon verdwijnen, werd letterlijk uitgedrukt deze dagen. Het weekend beloofde zelfs lenteachtig te worden en als dan onze dorpsgenote Demi aankondigt om in samenwerking met de Bles een echt Stompwijks ijsje te introduceren dan wil je daar wel wat van proeven natuurlijk. Na een fietstochtje thuis even lekker bijkomen met koffie, maar ja dat ijsje lonkt toch wel.

Even een rondje dorp, deze keer geen rij auto’s, maar wat een wandelaars en fietsers en er stond een grote rij mensen voor de Bles. Keurig op afstand allemaal, maar ga ik in de rij staan? Op de terugweg is de rij geslonken en zitten en staan er wel aardig wat mensen, maar het is te doen. Twee boerenmeiden gekocht, want dat is de naam van dit overheerlijke ijsje, met zoals zij zelf zeggen, boerenroomijs met een variegato van abrikozen, sinaasappel, vanille en kaneel. Nou vind ik abrikoos heerlijk en hij was ook om te smullen. Gevaarlijk spul dus voor mij, maar soms mag je jezelf ook weleens verwennen toch! Veel succes met het ijsseizoen, maar volgens mij verkoopt het zichzelf.

Ria Luiten