Het waren een aantal bewogen weken voor mij… Wie had kunnen denken dat mijn “Toch maar eens praten met Zoeterwoude” en “Ik blijf hopen op Stexit” zoveel in de regio los zou maken. 

En ik heb het toch echt alleen maar in de Dorpsketting gezet. Regionale Radio-omroepen, journalisten en reporters stonden in de rij voor interviews. Naar eer en geweten iedereen te woord gestaan. Moet gezegd, dat ze blij waren met wat anders dan Corona.  Er is inmiddels zoveel gezegd en geschreven dat ik het niet allemaal meer bij kan houden.  Zoek maar op “Stexit” in Google.

Ook moet gezegd: “de krantenkoppen waren lang niet altijd in overeenstemming met de inhoud van het artikel”. De indruk werd gewekt dat de Stompwijkers massaal naar Zoeterwoude willen. Ik bleef echter steeds zeggen, dat ik alleen maar graag zou willen weten of daar draagvlak voor is. En dat blijf ik zeggen. Alleen willen de kranten schreeuwende pakkende koppen. Het zij zo!

Voor mij blijft: ‘We passen beter bij Zoeterwoude dan bij Leidschendam’.  Hiermee wil ik Leidschendam niet te kort doen. De situatie is nu eenmaal zo! Historisch zijn Stompwijk en Leidschendam van elkaar verwijderd. Van een evenwichtige groei voor de beide kernen is nooit sprake geweest.

Een korte geschiedenis:

Stompwijk – de huidige kern – is altijd rond 2000 inwoners gebleven en  Leidschendam is gegroeid van Veur 3500 inwoners in 1938 naar nu circa 75000 incl. Voorburg. Ruim 20x groter kwa inwoneraantal.  Pikant detail is dat toentertijd in 1938 82% van de Veurse bevolking tegen een samengaan met Stompwijk stemde. De toenmalige gemeenteraad ging enkel en alleen maar overstag om zich te ‘wapenen’ tegen de “Annexatie-drang van Den Haag.

De geschiedenis herhaalde zich in 2002. Leidschendam ging samen met Voorburg om exact dezelfde reden. De blik is dus altijd gericht geweest op het Haagse gevaar.

Een eerdere poging om Stompwijk los te maken mislukte in de jaren ‘83-‘88. Het werd niet zo gedragen en was meer de wens van Zoeterwoude en de Provincie, terwijl Leidschendam Stompwijk er graag bij wilde blijven houden.

Tegen de wens van Zoeterwoude en de Provincie in besloot de minister dat Stompwijk bij Leidschendam moest blijven.  Achteraf was de enige reden een financiële reden. Het “zou” volgens de minister voor Leidschendam te duur worden.  Met andere woorden Stompwijk was dus kennelijk een grote financier van Leidschendam.

Tegenwoordig zijn er meerdere wegingsfactoren. Ik ben me hierin een beetje aan het verdiepen en kom steeds meer tot de conclusie dat het kan!

Er zijn diverse voorbeelden van ‘herindelingen’ en/of ‘grenscorrecties‘  in Nederland.  Eenvoudig is het niet en de weg is lang.  Een mooi voorbeeld is de grenscorrectie/herindeling van het plaatsje Oudenhoorn op de Zuid Hollandse eilanden.  Oudenhoorn (943 inwoners) had veel meer binding met Hellevoetsluis en werd tegen hun wil samengevoegd met de gemeente Nissewaard met o.a. Spijkenisse. 

Een opgerichte stichting, die tot doel had om Oudenhoorn bij Hellevoetsluis te krijgen richtte zich in 2015 tot Provinciale Staten en Gedeputeerde Staten en verzoekt om aandacht en hulp voor de grenscorrectie die de bewoners van Oudenhoorn heel graag willen. 

De reden:   “Omdat wij gebruik maken van hun voorzieningen, voor een groot deel op deze plaats zijn georiënteerd, wij er geografisch tegen aan liggen en gevoelsmatig en emotioneel veel meer binding hebben dan met Spijkenisse”.

Deze reden en de uitslag van de stemming (93% bij een opkomst van 72%) was voldoende om de grenscorrectie te realiseren en Oudenhoorn bij Hellevoetsluis te voegen.  Het is naar mijn mening dezelfde reden om Stompwijk bij Zoeterwoude te voegen.  

Vindt u dat ook en zou u willen helpen of mee willen denken. Neem dan  contact met mij op oliehoekies@gmail.com  of  +31 6 25004605.  Ik ga netjes om met uw privacy.  + Leo Oliehoek  +