Wat een prachtige week heb ik achter de rug. De sneeuw lijkt er voor te zorgen dat alles er glashelder en frisser ziet. De zintuigen worden op alle fronten geprikkeld, maar ook mijn emoties. Alles lijkt mij te raken.

De wollige kat in de sneeuw, het roodborstje in de sneeuw, de kraaien op het dak zich warmend aan de warme lucht uit de schoorsteen.

De school waar de verse sneeuw maar blijft liggen. Ik zie kinderen met sneeuwbalmakers, het is een soort tang waar in de bolle helften een bal gesmeed kan worden. Wat een uitvinding. Een stapel ballen ligt klaar voor de strijd. De tegenstanders, de jongens tegen de meisjes staan in rijen tegenover elkaar opgesteld en mogen om beurten gooien. Warme gloeiende wangen, pretogen en koude handen, waar niemand last van lijkt te hebben. Het doet mijn hart smelten.

Lief en leed. Wat verderop, houden veel mensen voorzichtig afstand langs de erehaag van Jan v.d. Krogt om hem de laatste eer te bewijzen. De bedrijfswagens, het personeel in bedrijfskleding, de vele boeketten achter op de laadbak, de saamhorigheid in bange tijden. Het samen dragen van het leed en steun op afstand bieden aan de achterblijvers. Mijn hart loopt hier vol van trots dat zoveel mensen bijeen gekomen zijn.

Mijn kleindochter die met haar zandbakspeeltjes in de sneeuw speelt en niet naar binnen te krijgen is. Haar liefde voor de kou, met haar Afrikaanse roots, zorgt ervoor dat ze verkouden is geworden en weer niet naar school mocht. Eerst vanwege corona, dus amper kunnen wennen, dan mag ze eindelijk, na een lange lockdown. Dan blijft de school op maandag toch nog een dag langer dicht vanwege de vele sneeuwval. Op dinsdag opnieuw in de startblokken, maar de verkoudheid verstoort opnieuw de plannen. De eerste schooldag wordt opnieuw dagen uitgesteld. Op vrijdag was het eindelijk zover en is ze de nacht ervoor wel 5 x wakker geweest, daar kon geen blijf-in-je-eigen-bedje-training tegenop. Ze vond het erg leuk en werd door haar vader met de slee van school gehaald. Hier is ze samen met Loïs haar artistieke kant aan het ontwikkelen.

Leny van Dijk– Oliehoek is afgelopen week in het ADO-stadion als eerste van de familie geprikt tegen het coronavirus. Er heerste toch enige blijdschap op de familie-app.

In deze heldere dagen kunnen de zonsop- en -ondergangen echt spectaculair zijn. Vogelplas de Starrevaart was echt adembenemend. De wankele rit op de fiets was het waard. Ik ben natuurlijk zuinig op mijn nieuwe heupen en deze week mag ik weer voor controle naar het UMCG Groningen afreizen. Dan moet je wel in goede staat zijn. Ik was geheel ingepakt om van de zonsondergang te genieten.

Nu ken ik mensen die zich hier niet aan storen en zelfs in de vrieskou een paar maal per week dippen in het ijskoude water en hier ook nog ontzettend vrolijk van worden. Zie hier de zonsopkomst bij de Noord Aa plas. Ik zie Leen en Til van Haaster, Pien Hekkema en Tonny de Groot, echte die-hards.

In het kader van pluk-de-dag heb ik afgelopen week de samenwerking met Frans Oliehoek gezocht voor een reportage op vogelplas Starrevaart. Lekker in de buitenlucht zonder de ijzers onder te binden toch even de sfeer proeven. En hoe kan het lopen, op mijn familieapp kwamen mooie foto’s door van sneeuwpret en ik heb ze van de vogelplas retour gezonden. Krijg ik een filmpje terug van mijn zus die in Gelderland, Deventer woont met prachtige opnamen uit de lucht van dezelfde Vogelplas, de dag ervoor gemaakt door een drone. Toeval bestaat niet. Mede hierdoor is het een spectaculair filmpje geworden voor Midvliet. Zie ook Stompwijk.nl

Dan de rozenactie. De mooiste foto’s zijn ingeleverd en daar waren we heel blij mee. Zo blij dat we elke fotograaf een roos toegezegd hebben. Dat waren een paar bossen en pakweg 50 enkele rozen. Het heeft veel voeten in aarde gehad of beter gezegd in de sneeuw. Op zaterdag namen we een kijkje achter de schermen bij Royal Roses bij de familie Hogervorst. En het is werkelijk een prachtig gezicht. De hele familie was ingeschakeld om met elkaar aan de vraag te kunnen voldoen, zodat anderen de dag van de liefde kunnen vieren. Samen met mijn eigen Valentijn hebben we de rozen rondgebracht en dat was werkelijk een feest. Bij elke overhandiging een glimlach.

Onderweg prachtige plaatjes, van koeien met dikke wintervachtjes in de sneeuw. Een statafel op het ijs met een kratje bier erbij voor een après schaatsfeestje. Een wandeling langs de Drie Molens. Een ingevroren roos bij Ingrid van de Passie. Staalblauwe luchten weerkaatsen op het ijs, witte ganzen poseren op het ijs, het is echt een wondermooie witte wereld.

Petra