Pijn is er in diverse maten en gradaties. De mensen die mij kennen weten onderhand wel dat ik dagelijks pijn heb vanwege mijn 4 soorten reuma en neurinoom in mijn rug. De osteoporose waar ik de vorige keer over schreef maakt de pijn nog een stukje erger. Inmiddels heb ik vele trucjes waardoor ik de pijn wat kan verminderen en ik heb het geluk een hele hoge pijngrens te hebben maar soms is het echt niet meer te houden en als de tranen van de pijn dan spontaan over m’n wangen rollen is het tijd voor mijn laatste redmiddel: Het Tens apparaatje.
Tens is een afkorting voor Transcutane Electro Neuro Stimulatie. Hierbij worden er elektrische stroomstootjes door de huid heen (transcutaan) worden gegeven, die de zenuwen (neuro) kunnen beïnvloeden of stimuleren de pijn te verminderen. Het vermindert de pijn, eigenlijk houdt het de hersenen voor de gek want die gaan zich richten op de pijnprikkels die het apparaatjes afgeeft, maar het neemt de oorzaak van de pijn niet weg. Maar als je niet meer weet waar je het zoeken moet dan neem je dat voor lief, ook al weet je dat je morgen waarschijnlijk weer in hetzelfde schuitje zit. Ik heb de Tens nu ongeveer 4 jaar en ik merk dat ik de laatste twee jaar bijna dagelijks de Tens draag, de pijn wordt dus erger of ik kan het slechter verdragen.
Aan het apparaatje zijn kabeltjes verbonden, twee of 4 en daaraan zitten elek trodes. Deze elektrodes plak je op je huid in de buurt van het pijnpunt. Het kan overal voor gebruikt worden, maar meestal wordt het voor rugklachten gebruikt. Andere spieren of knieën, ellebogen, nek etc. kunnen ook behandeld worden met Tens. Alleen als je in de buurt van je hart komt moet je overleggen met een cardioloog, want de stroomstootjes kunnen het hartritme verstoren. De elektrodes geven door de huid heen, elektrische stroomstootjes af. De sterkte van de stroomstootjes kan je zelf regelen.
En hoewel ik superblij met het apparaatje ben, je hoort er verschillende verhalen over, is het aanbrengen en gebruik wel een hele belasting. De elektrodes moeten dus in de koelkast bewaard worden op een speciaal hard kunststof plaatje. Je plakt de elektrodes op je lichaam in de buurt van het pijnpunt en sluit de uiteinden van de elektrodes aan op het apparaatje. Je moet goed opletten dat je de elektrodes niet te dicht bij elkaar plakt want als ze elkaar raken krijg je een extra stroomstoot en geloof me, daar ben je niet blij mee. Ook moet je zorgen dat de elektrodes goed vastzitten anders werken ze ook niet goed. Dan zet je het apparaatje aan en met de knoppen kan je de stroomsterkte regelen. Dan doe je al je kleding aan, ook hier weer goed opletten dat je geen draden meeneemt of elkaar weer raken. Het apparaatje werkt op batterijen, je moet dus altijd zorgen dat je een extra setje volle batterijen hebt. Ik heb 1 setje in het apparaatje en 1 setje als reserve. De batterijen gaan ongeveer anderhalve dag mee, dan moeten ze weer opgeladen worden. Ikzelf laad de gebruikte batterijen altijd aan het eind van de dag op, dan weet ik zeker dat ik nooit zonder kom te zitten. In de loop der tijd ben ik ook heel handig geworden in het wegwerken van de draden. Want ook nu is het zo dat als mensen die draden zien zitten ze, meestal ongevraagd, allerlei vragen gaan stellen. Meestal vind ik het niet erg, maar soms heb ik er ook geen zin in want het is al confronterend genoeg. Sinds ik een korset draag is het iets makkelijker, het korset kan je stevig vastsnoeren waardoor de draden minder makkelijk verschuiven.
In de zomer, als het warm is en je zweet veel is de Tens ook niet echt prettig. De elektrodes laten sneller los en gaan minder lang mee. Normaal doe je twee tot 4 weken met een setje elektrodes en dan moet je weer nieuwe gebruiken. Je moet dus ook altijd zorgen dat je elektrodes op voorraad hebt, die moet je zelf bestellen.
Mijn man heeft sinds kort ook een Tens, echter hij heeft een hippe blitse blue tooth versie met twee elektrodes, ik heb er 4. Die van hem is wel heel wat makkelijker aan te brengen maar ik hou het wel bij mijn oude vertrouwde beestje.
Door dit met jullie te delen wil ik absoluut geen medelijden op wekken of zielig gevonden worden maar wie weet heeft iemand iets aan mijn ervaring. Al is het maar 1 iemand dan heb ik toch met mijn eigen pijn iemand anders kunnen helpen. Is die ellende toch nog ergens goed voor. Het is wel nodig om bij de huisarts een verwijzing voor de pijnpoli te halen en dan komt de rest vanzelf op gang.
Agnes Hofstede