En zo zit de eerste week van het nieuwe jaar er alweer op. Een rustige week, zonder veel bijzonderheden, grijs, grauw, vochtig en koud. Zo heel stilletjes gaan de dagen voorbij, de kerstboom is opgehaald of ingeleverd, de versierselen weer in de doos en opgeborgen tot volgend jaar. Ik weet zeker, dan zitten we weer te filosoferen….goh het is alweer kerst, weet je nog zo zaten we vorig jaar onder de boom en nu staat ie alweer…. En wat zal het jaar ons brengen?

In elk geval vaccinaties tegen het Covid-19 virus!! Ze zijn begonnen!! Afgelopen week moesten wij naar de pijnpolie, maar dat liep wat uit want onze arts was zich in een ander ziekenhuis aan het laten vaccineren. Ik vond het best bijzonder toen hij terug was en wij tegenover hem zaten….hij had dus het vaccin in zijn lijf. Dan over drie weken nog een herhaling, dan nog 24 uur heel rustig aan doen en dan is hij beschermd. Dan wij nog.

Ik moet heel eerlijk bekennen dat ik danig in de war raak van alle berichtgeving omtrent het vaccineren. Dus zodra ik er nu iets over hoor op radio of t.v. of iets over lees, dan druk ik weg en sla de bladzijde om. Ik wil het niet weten, niemand weet het precies dus ik denk laat iedereen dan maar voor zichzelf beslissen in de hoop dat iedereen het doet. Misschien moeten ze het verplicht stellen, ik weet het niet, maar wat ik wel weet is dat ik het zat ben en weer een beetje normaal wil leven.

We zoeken de leuke momenten, we dromen dat we weer kunnen starten met de Ouderen Soos, dat we weer wekelijks een gezellige dinsdagmiddag hebben, dat we tussendoor weer een uitje hebben, de ontmoetingsdag, fietstocht, kaarten in Zoeterwoude en vice versa, wat zou dat toch allemaal weer fijn zijn. Maar voorlopig zullen we nog moeten wachten, het is echt koffiedik kijken of en zo ja wanneer we weer kunnen beginnen. Maar ik weet wel, de vlag gaat uit en het wordt een feestelijke dag!

Ondertussen moeten we ons natuurlijk wel zien te vermaken, de mogelijkheden zijn eindeloos als je er van houdt. Spelletjes zijn nog nooit zo in trek geweest. De grote rage van dit jaar is Diamond Paintig. Lezers die regelmatig mijn stukjes lezen, weten dat ik zelf ook een fanatiek painter ben, wordt alleen vaak belemmerd door mijn lichaam. Maar dan stoppen we er gewoon mee en zoeken we weer wat anders op. Nu even een kleine pauze en dan ga ik een heel bijzondere maken. Tegen de tijd dat die af is zal ik hem in de DK plaatsen.

Onder onze leden hebben we een aantal zieken, sommige ernstig, sommige wat minder. Wij van het bestuur willen jullie van harte beterschap wensen en vergeet niet ook voor jullie komen er betere tijden. Misschien helpt onderstaande gedachte een beetje, jullie weten inmiddels wel hoe deze ontstaan is.

Als ik vraag “hoe gaat het” geef mij dan,

naast jouw goed, je twijfels en je hartzeer

je angst, je tegenspoed

geef mij naast jouw uitstekend,

je tranen en je pijn

Als ik vraag “hoe gaat het” hoef je niet persé sterk te zijn

toon me je kwetsbaarheid en zeg mij wat er speelt

want “goed” voelt vaak veel beter

als je je zorgen deelt

Een lieve groet namens het complete bestuur van Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris