Eigenlijk ben ik niet zo met het coronavirus bezig, ja ik weet dat het er is en hou me ook wel rustig maar ik heb sinds december 2019 ernstige gezondheidsproblemen en dat gaat eigenlijk boven het virus.

Gelukkig knap ik wel wat op, maar ik ben er nog lang niet.

Ik heb een tijd mantelzorg gehad en mijn man deed de rest.

Het is in het begin heel rustig geweest, de kinderen kwamen ook niet maar nu gelukkig weer wel regelmatig en ze doen ook boodschappen. Zelf doe ik dat nog niet maar binnenkort gaat Jan zelf weer naar de winkel. Het wordt toch weer wat makkelijker dus dat moet wel kunnen.

We gaan wel regelmatig wandelen en fietsen maar verder kom ik eigenlijk nog niet.

Ik kan met mijn herstel nog wel anderhalf jaar zoet zijn. Toen het virus net was uitgebroken gingen de bezoeken aan het ziekenhuis ook niet door. Inmiddels is dat weer op gang gekomen en heb ik weer een afspraak. Dan weet je weer wat meer.

Dat er regels zijn is wel goed, maar de regering houdt zich er zelf ook niet altijd aan. Je hoort veel tegenstrijdige berichten en de versoepeling gaat best wel snel. Ik ging ook altijd naar de gym bij Maria en mijn revalidatieproces moet ik ook nog afmaken. Dat wil ik ook, want ik wil toch weer helemaal beter worden en genoeg energie hebben om weer leuke dingen te doen.

Als ik helemaal ben opgeknapt en de Soos kan ook weer veilig draaien dan kom ik zeker weer.

Het is maar een kort stukje, maar door alle andere dingen aan mijn hoofd gaat de rest een beetje aan mij voorbij.

Cok Faas

(uit het boekje (mijn) leven met corona, dat in het begin van de coronatijd, – vorig jaar dus – door en voor de leden van Ouderen Soos Stompwijk is gemaakt)