Vorige week donderdag is de bekende Wilsveense veehandelaar(wie kent hem niet!) in Rijnsaterwoude op 88 jarige leeftijd begraven.

Aart is geboren en getogen in het Wilsveen, vanuit het ouderlijkhuis en kruidenierswinkeltje is hij gestart met de veehandel en dat ging niet van zelf. Hij vertelde mij weleens dat hij samen met zijn maatje de fouragehandelaar Bert Smolenaars, ook uit het Wilsveen, het samen moesten doen met één pilsje, ze hadden niks te makken. Maar Aart was een vlotte prater en verstond de taal van de boeren, dikke verhalen (waar of niet waar) een vieze en soms schuine mop, veel gebaren maar vooral smeuïg verteld, dat ging er bij velen wel in. De veehandel in Aart zijn tijd zag er anders uit dan nu, de boer op, vee vervoeren van ‘hot naar her’ naar de veemarkten en  met een ‘tiet’ geld contant afrekenen.

Aart vroeg mij eens of ik wilde rijden bij het afrekenen op zaterdag, wat hij mankeerde weet ik niet meer, nou dat was een belevenis. Bij de eerste boer was er koffie en kwamen de ‘dikke’ verhalen en uiteraard een mop, op naar nummer twee hier kwam de borrel op tafel en werd de mop nog uitgebreider en luidruchtiger verteld. Het liep wat uit, boer nummer drie belde waar hij bleef (ze wisten hoe Aart zijn route was). Bij boer drie was er ‘borrel met soep’ en uiteraard weer de mop en zo ging het door tot een uur of vier. De mop van drie minuten duurde inmiddels 13 minuten maar ‘waar is waar’,  hij vertelde hem nog steeds met het nodige enthousiasme, ietwat aangeschoten dronken we thuis nog een afzakkertje.

Aart was veekoopman in ‘hart en nieren’, velen zeiden; hij kan een ‘drol in een papiertje’ verkopen. Aart heeft de basis gelegd voor het huidige mooie bedrijf van Erik in Woubrugge en daar kun je niets anders dan veel respect voor hebben.

Aart was ook lid van de Blesruiters en genoot van de tochten van de menners. Degene die voor hem reed moest niet raar opkijken als Aart zijn pony Sparky achter op de treeplank stapte, Aart zat weer eens met zijn achter rijdende menner te kletsen. Tijdens de stops had hij weer het grootste woord en genoot gelijk van een koude Jachtbitter, maar ongezellig was hij zeker niet.

Het idee was om de kist met Aart op een platte boerenwagen en met zijn Sparky er voor vanuit het bedrijf van Erik naar het kerkhof in Rijnsaterwoude te brengen. Sparky is 25 jaar en had lang niet voor de kar gestaan dus was dit een te groot risico, uiteindelijk zijn we bij Martin en Piet Turkenburg beland, met hun pony en ‘schillenkar’ moest het wel lukken. Alles werd opgepoetst en niets wees er op dat er later weer schillen mee werden opgehaald in Stompwijk (zie foto). Aart zou het niet anders gewild hebben.

Piet was niet helemaal lekker, Blesruitermenner John van Burg nam het graag van hem over en dat ging prima.

Het was een indrukwekkende maar mooie tocht met Sparky achter de kar met kist van zijn baas gevolgd door een mooi afscheid in het pittoreske kerkje in Rijnsaterwoude.

Aart werd bij zijn vrouw Corrie begraven.

Aart was een bijzondere en markante vent, velen hebben van hem genoten.

Ab