Dat het corona virus alles op zijn kop zet weten we inmiddels maar al te goed. Zo ook onze jaarlijkse ontmoetingsdag, die we eigenlijk dinsdag 6 oktober zouden vieren. Wat zullen we het missen, het doet ons echt pijn om ook dit gebeuren af te moeten lassen. Het begin van het nieuwe seizoen, met de mooie dankmis in onze eigen prachtige kerk en daarna de gezellige dag met elkaar en natuurlijk het heerlijke eten en drinken. We zouden het zo graag anders zien, maar het gaat niet. We hopen op jullie begrip en we gaan er van uit dat we het volgend jaar driedubbel en dwars kunnen inhalen. Dan zullen we er een extra mooie en bijzondere dag van maken, sowieso uit dankbaarheid dat het virus onder controle is. Maar ik loop op de zaken vooruit, dit jaar moeten we helaas verstek laten gaan.

De zomer is nu toch voorgoed voorbij, de laatste drie maanden van dit rare, gekke jaar zijn begonnen. Het is ’s morgens alweer langer donker, het is fris en we steken de houtkachel alweer aan. Nu we buiten niet veel meer te doen hebben maken we het binnen maar gezellig. Kaarsjes erbij, een wierrookje en lekker aan de hobby. Ik hoop echt dat jullie je allemaal nog kunnen vermaken. Je hoort veel verschillende berichten, sommige clubjes worden opgestart en er worden in kleine groepjes spelletjes gespeeld. Ook wordt er koffie bij elkaar gedronken. Aan de andere kant worden er evenementen afgezegd, clubhuizen of kantines worden gesloten en weer is de horeca degene die de grootste klap krijgt. Waar gaat dit toch naar toe? Lieve leden laten we toch proberen de moed erin te houden en het een beetje gezellig met elkaar te maken. Hou u aan de regels van het RIVM, het grootste voorbeeld is de president van Amerika, die dacht ook dat het allemaal wel mee viel maar nu zijn zowel hij als zijn vrouw positief getest en ligt Donald Trump in het ziekenhuis. Het virus kijkt niet naar wie je bent, huisvrouw of president, met een beetje pech kom je allemaal aan de beurt.

Van onze vakantie hebben we een fotoboek laten maken, wat is dat toch leuk. We zijn alle 4 van de foto’s, we knippen er rustig op los en wat niet mooi is wordt verwijderd. Het uitzoeken van de foto’s, welke gaan we in het boek zetten, de tekst erbij, het is een hele klus maar zo leuk om te doen. En dan hou je er een prachtige herinnering aan over. Het is jammer dat de Soos middagen niet doorgaan want ik weet zeker dat mijn moeder het boekje mee had genomen en dat het de hele zaal door was gegaan. Zo trots is ze erop.

Als laatste wil ik jullie het volgende meegeven want ooit komt dit weer:

Uitkijken over zee, duiken in de golven

Niet onder zorgen bedolven, ik voel me heel tevree

Fietsen of wandelen in de polder,

De zon op je huid en de wind om je oren

De vogels zingen luid, het leven smaakt naar vrij

Mogen doen wat je kunt

En zijn zoals je bent

Kom wie doet er met mij mee

Dan voelen we het alle twee!

Een hele lieve groet namens het bestuur van Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris