Inmiddels is het september en de herfst heeft zich afgelopen week al aardig doen gelden. Maar net als op de tijd hebben we op het weer ook geen invloed en dat is maar goed ook.

Het corona virus zorgde afgelopen week ook voor grote consternatie, bij de bruiloft van minister Grapperhaus. Zowel het bruidspaar als de gasten hielden regelmatig geen anderhalve meter afstand en dat terwijl die regel zelf, door deze minister in het leven is geroepen. Minister Grapperhaus heeft zijn excuses aangeboden, uitleg gegeven en 2x de boete overgemaakt aan het Rode Kruis. Kous af zou je zeggen, iedereen maakt wel eens een fout. Houdt u altijd anderhalve meter afstand? Ik wil wedden van niet. Het gaat niet eens bewust en wat is nou precies anderhalve meter? Je kan moeilijk met een centimeter in je hand ergens naar toe gaan en als je met iemand wil praten eerst die anderhalve meter uitmeten. Maar het publiek blijft aan de gang, de beste man kan niets goed meer doen. Jammer, het moet ook een keer genoeg zijn.

Heel veel voorzichtig begin ik nu toch te hopen dat mijn midweekje vakantie eind september door kan gaan. We durven wat plannetjes te maken en al moeten we de hele dag in het huisje blijven, we vermaken ons wel. Ben er ook echt wel aan toe, na dit bewogen jaar. En we zijn er nog niet. Want wanneer we weer kunnen beginnen blijft nog steeds koffiedik kijken en de keren dat we dachten een bezigheid te konden organiseren ging het op het laatste moment toch niet door. Dat kost dan toch veel energie, achter de schermen werken wij als bestuur hard door, ondanks dat we geen wekelijkse soosmiddagen kunnen organiseren. Gelukkig hebben we nog wel contact met leden, de telefoon is geduldig, de e-mail ook en soms zit er gewoon een leuk kaartje van een van onze leden in de brievenbus. Dat geeft ook weer moed.

En ondanks dat alle kanten en gevolgen van het corona virus inmiddels wel zo’n beetje besproken zijn wil ik u toch meegeven dat we ons niet bang moeten laten maken. Blijf genieten van het leven, van de kleine dingen. Die zijn er wel, misschien moet je soms even zoeken maar echt dan vind je ze. Want het ziet er naar uit dat het nog wel even gaat duren en dan gaan we ons toch niet opsluiten en niets leuks meer doen? Ik ben de eerste die de hand in eigen boezem steekt, bij tijd en wijlen steekt de angst de kop weer op maar dan denk ik, ik heb nog genoeg om van te genieten doe dat dan ook. We kunnen nog lekker naar buiten, als het zonnetje nog even wil mee werken, je kan met kleine groepjes toch een kaartclubje vormen of een spelletje met een (klein) kind doen. We laten ons er niet onder krijgen door dit virus en daarom:

Nies maar voluit in je handen

Hoest met liefde recht in mijn snuit

Doe dat maar, zonder gene

Want met jou hou ik het wel even uit…

in quarantaine!

Een lieve groet van het bestuur van

Ouderen Soos Stompwijk,

Agnes, secretaris