Het is niet te bevatten, hij stond nog zo midden in het leven en wilde nog zoveel doen. Een man met zoveel interesses en creatieve ideeën en hij stond overal voor open en qua energie onstuitbaar, ook al moest hij dat met pijn bekopen. Werk was zijn medicijn.
5 jaar geleden kruisten onze paden, als cameraman bij Midvliet was hij natuurlijk ook geïnteresseerd in het wel en wee van Stompwijk en bracht hij De Dorpsketting in beeld. Na die opname heb ik aangeboden dat, mocht hij om ’t hand zitten ik hem wel wilde helpen. Dit werd met twee handen aangegrepen, ik kon immers deuren openen die voor hem als buitenstaander gesloten bleef. Het samenwerken was altijd een feestje, mooie, indringende, feestelijke opnamen van alles wat er in en rond het dorp te beleven valt. De Stompwijkse Paardendagen leverden bijvoorbeeld wel 5 items in een weekend op. Elk item vol beelden en info middels geluid op de achtergrond, want aan pratende koppen in beeld had hij niets.
Kerk, polders, feesten, Dakar, natuurwerkdagen, carnaval, alles heeft hij de afgelopen 5 jaar vastgelegd en is terug te zien op zijn eigen YouTube kanaal en op Stompwijk.nl. Voor mij zo mooi om eens achter de schermen te kijken. Niet alleen Stompwijk zette hij op de kaart, de gehele gemeente was zijn werkterrein. Hij maakte daarbij uitstapjes naar bijzondere mensen of gelegenheden zoals castle fest bij de het Keukenhof of Erasmusfeesten in Gouda. Kasteel Duivenvoorde door de seizoenen heen en Huygens’ Hofwijck in al zijn variaties.
Hij noemde dit altijd zijn bijdrage aan de maatschappij. Ik was hier echt van onder de indruk; je energie zo belangeloos inzetten voor het vastleggen van het heden naar geschiedenis. Ik dacht afgelopen jaar: die man verdient een lintje of in ieder geval een nominatie als vrijwilliger van het jaar en wilde hem voordragen, maar ja hij woonde in Zoetermeer en filmde voor Leidschendam-Voorburg. En belangrijker hij moest hier zelf toestemming voor geven, nou zo’n nominatie vond hij echt helemaal niets.
Zijn laatste megaklus was het in beeld brengen van de boeren tussen steden, waarbij 9 boerenbedrijven met als gemeenschappelijke deler, het houden van melkkoeien en nevenactiviteiten centraal stonden. Een prachtige nalatenschap. En ook in coronatijd heeft hij van drie activiteiten nog beeldverslag gedaan. De laatste eind april/begin mei. En dan beginnen de eerste signalen te komen van het niet meer weten hoe te monteren of niet meer weten hoe… vul maar in. De diagnose over een zeldzaam voorkomende hersenziekte (Creutzfeldt Jakob) komt langzaam in beeld. Een ziekte waarbij zijn hersencellen in een enorm tempo afbreken. Het proces is onomkeerbaar en moeilijk bij te houden voor de directe omgeving en om die reden ook niet te bevatten.
Het is niet teveel gezegd dat we hem allemaal ontzettend gaan missen, die man met dat geruite overhemd, wapperende haren en rugzakje om. Hij ging in Stompwijk helemaal op in zijn omgeving en was alom geaccepteerd en gerespecteerd in het dorp. Niemand keek nog van hem op. Ik ben dankbaar voor zijn nalatenschap aan ons dorp en ik ga hem enorm missen.
Eva liep laatst tegen een mooie spreuk aan: het is onmogelijk om iemand te vergeten die zoveel gaf om te herinneren. En zo is het.
Petra
De wereld is een heel mooi en bijzonder mens armer!! Dank Jacques voor je tomeloze inzet!!
Jeempie, wát lees ik nu tóch ? Dít is wérkelijk niet te bevatten ! Gisteren, tijdens de koffie, buiten op ons boerderijterras, hadden wij Peter-Coby-Rick het nog over Jaques de filmmaker. Onze boerenhulp-koeienpoten-uitsnijder, had alle uitzendingen ,van Boeren tussen Steden gezien en vond deze heerlijk no nonsens, gefilmd.
Iedereen héél veel sterkte , met dit oneerlijke verlies !