Esther Hartman zegt:

Ik blaas hier de taptoe voor mijn opa en alle andere dappere strijders die hebben gestreden voor onze vrijheid.

Mijn opa stierf nadat hij gevlucht was uit een kamp en van Duitsland naar Nederland was terug gelopen. Hij had dagen liggen slapen en toen kwam de bevrijding.  Hij werd wakker van al die juichende mensen op straat. De bevrijding. 

Hij zei: “Dan ga ik brood kopen”. Hij werd geraakt door een bomscherf en kwam nooit meer thuis. Mijn vader was 5 jaar en zag de man aan de deur met de bebloede kleding in zijn hand van zijn vader. 

We mogen dus deze mannen nooit, nooit vergeten.