Beste parochianen.
‘Onze beenderen zijn verdord, onze hoop is vervlogen, het is met ons gedaan’, dat zijn de woorden van de Israëlieten die in ballingschap zijn. Het zijn misschien wel ook onze woorden, in deze tijd van het Corona-virus. Ook wij zitten in ballingschap. Is onze hoop vervlogen? Steunt ons geloof op al onze tegenslagen, op alles wat wij mee moeten maken?
Urbi en Orbi — De paus smeekte vrijdag jl. God om zijn zegen over de stad en de wereld. Urbi en Orbi! Heel indrukwekkend over een leeg Sint Pietersplein, symboliserend de leegte die wij mee maken. De leegte van de
sociale onthouding, van het letterlijk afstand
nemen van elkaar, de leegte van tegenslagen, van ziekte en overlijden. Maar juist in die leegte mogen wij de stem van God horen.
Lazarus — Genas Jezus eerder de blindgeborene en gaf hem licht, afgelopen zondag riep Jezus zijn vriend Lazarus op uit de dood. Hij zei: ‘Wie in Mij gelooft, zal leven, ook al is hij gestorven!’
Zijn wij dood, gevangen in onze ellende, of ervaren wij hoop en leven op onze levensweg en zijn wij op deze manier met elkaar verbonden?
Hoop — Onze hoop zit ook in het luisteren naar elkaar en samen met elkaar ervoor zorgen dat wij op de eerste plaats een rustig klimaat scheppen met elkaar. Juist nu in onze gezinnen, met de kinderen en hun ouders die allemaal thuis zijn, terwijl het toch geen vakantie is! Door het luisteren naar elkaar, kun je gaandeweg de ander beter begrijpen met zijn noden en verlangens, behoeften wensen. Bidden is ook luisteren, dan kan Hij spreken en geven
wat jij nodig hebt!
Zegen — Ik eindig met onze Paus, vrijdag bij die indrukwekkende zegen Urbi et Orbi, tranen schoten in mijn ogen, zo zuiver, zo puur, zo echt, zo … Hij sprak over hoop en zette vraagtekens bij onze manier van leven en hij bad: ‘Heer, zegen de wereld, geef gezondheid aan onze lichamen en troost aan onze harten. U vraagt ons niet bang te zijn. Maar ons geloof is zwak en we zijn angstig. Maar U, Heer, zult ons niet overlaten aan de storm’.
Dag en mijn zegen. — Pastoor Walter Broeders