Het dorp blijft in beweging en soms gebeurt er iets schokkends, zoals het verdwijnen van het oude dorpscafé. Hoeveel bruiloften en partijen zijn hier gevierd en hoeveel biertjes zullen er over de toonbank zijn gegaan. Een bruin café wordt vast een modern huis en de mooie herinneringen blijven. Het doet mij even denken aan Wim Zonneveld en het dorp.
De snelle hap omdat er geen zin is om te koken of de man heeft de beurt om voor het diner te zorgen. Hij hoeft zijn gezicht alleen maar te laten zien een de bestelling wordt vanaf de andere kant gecheckt. Al jaren hetzelfde op de zondagavond. Het is altijd maar zo gewoon totdat het uit het dorpsbeeld verdwijnt, net als de boerderijen om ons heen. Let op, voordat je het weet is het weer anders.. Ruud en José bedankt voor de jarenlange service. Proost op jullie verdiende ‘pensioen’.
Petra