Zondag 11 maart. Een dag met een robijnen randje in onze kerk. Vier mensen die 40 jaar kerkmuziek volmaakten. Soms bij verschillende koren. Maar alle vier met veel inzet. Na de mooie viering, waarbij ook familie aanwezig was, kregen Lilia, Kees en Lenie een gouden speld, een oorkonde en een handdruk van pastoor Broeders. Dini Berbée had die al eerder ontvangen en kreeg de Gregoriuskaars uitgereikt. Waarna veel felicitaties en toen naar het Dorpshuis. Waar Sjaak Kappetein als voorzitter hen mocht toespreken. Helaas moest hij ook nog vertellen dat het parochiekoor wel erg klein wordt. Misschien in de toekomst nog meer samenwerken met Zoeterwoude.

Na alle felicitaties kregen de aanwezigen nog een mooie verrassing. De jubilarissen hadden zelf een lied in elkaar gezet. Met anekdotes uit hun koorleven. Op de melodie van Land of Hope and Glory.

Als jongste is daar Lilia Turkenburg. 40 jaar geleden begonnen bij het EMS-koor heeft ze geen spijt van haar overstap naar het Parochiekoor. Ze is alt en die zijn al vaak in de minderheid, dus ze wordt erg gewaardeerd. Ze is altijd wel in voor een praatje en een geintje tijdens de pauze in de repetitie; “heel gezellig.” Maar: “we zingen voor de mensen.” Ze is heel goed in koffie zetten. Dat doet ze ook na veel andere vieringen. En ook in het bestuur van het koor is ze altijd in touw.

Kees Luiten: ook trouw koorlid als bas. Kees is als zanger gevraagd door, toen nog organist en kruidenier; Joop Suyten. Die probeerde koorzangers te strikken tijdens het boodschappen bezorgen. Kees heeft ook heel wat dirigenten meegemaakt. Onder andere pastoor Paap. Soms was bij hem de repetitie zo kort dat je met 15 minuten weer buiten stond. De weg erheen duurde langer…… Sjaak Kappetein heeft voor hem uitgerekend dat hij inclusief repeteren zo’n 4.500 keer present was! Kees is ook al vele jaren penningmeester bij het koor. De kas klopt altijd prima! Maar helaas heeft hij samen met Edith verhuisplannen. Dus de medaille komt net op tijd.

Lenie van Ruyven, sopraan, was jarenlang een van de jongsten en moest vaak uit haar werk breken. Handen wassen, andere broek aan en zingen. Toen nog boven op het koor. Dat was wel eens handig. Tijdens een lange preek en trouwplechtigheid, waarvan ze onderhand wel wist hoelang dat duurde, kon je even boodschappen doen of naar het postkantoor. Zaterdag ’s middags ging soms een sjaal over de krulspelden: dat zagen ze beneden toch niet….. Er waren ook wel eens twee vieringen op één dag. Rouw en trouw. Lenie zit al jaren als secretaris in het Parochiekoor. En in de Pastoraatgroep: een bezige bij! En dan iedere week nog repeteren: dat geldt voor allemaal natuurlijk!

 Dini Berbée lest best. Die dirigeert en zingt alles aan elkaar. In alle kerken in Leiden en omgeving en hier in Stompwijk. Ook zij moest vaak haar werk als onderwijzeres onderbreken voor een viering. Of haar kinderen gingen mee naar een repetitie of trouwerij. Veel tijd ging ook zitten in het in elkaar zetten van vieringen met bruidsparen. Het zingen beneden vindt ze wel een verbetering. En wat voor iedereen geldt: de sfeer op het koor is echt geweldig! Dat blijkt ook wel uit de trouwe opkomst van iedereen. Er worden herinneringen opgehaald aan leuke uitgaansdagen. Maar dit is al weer een heel aantal jaren veranderd in een barbecue met een boerengolf in het eigen dorp. Dat bevalt prima.

Na een heerlijke lunch van het Dorpshuis wordt het toch tijd om op te stappen. Naar huis en dan weer: Op naar de volgende repetitie en mooie vieringen.

Wie er ook zin in heeft gekregen: Van harte welkom!

En de jubilarissen: bedankt voor al die jaren!!!

Agnes van Boheemen- Vollebregt