Aad:

Wil werd geboren uit moeder Ploon en vader Jaap op 11 juni 1939. Zij was de eerst geborene. Daarna volgden nog 4 kinderen. Ik Aad, Corry, Plony en Leo. Ze groeide op in Stompwijk. Wil was erg zachtaardig van karakter. Ze is maar één keer boos geweest op mij, dat was toen ik de wieltjes van haar poppenwagen gehaald had. Wil werd al op jonge leeftijd door haar vader aan het werk gezet in de kelder, en bij goed weer achter de schuur om kippen te stoppelen. Samen met de buurmeisjes Mien, Sjaan en Tante To.

Haar hobby was toch wel tekenen, hier was ze erg goed in. Als ze hier verder mee gegaan was had ze daar zeker wat mee kunnen bereiken. Verder is het een vrij rustige jeugd geweest, de oorlog laten we hier maar buiten. Haar eerste vriendje was Joop de Hey. Een knul uit de buurt, waarvoor ze zelfs een keer stiekem op de fiets stapte om naar de kazerne in Den Haag te fietsen waar hij in dienst lag. Wil werkte ook mee op de markten in Voorburg, Rijswijk en Noordwijk waar ze als Poelier Waaijer stonden. Zij schilderde de reclameborden.

Jacq:

Rond 1958 leerde mama papa kennen. Papa werkte bij de plaatselijke elektricien, Kees Boer. Zo kwam hij bij de Familie Waaijer terecht, om daar allerlei klussen te doen. Het was liefde op het eerste gezicht (denk ik). Ze verloofde zich en gingen zelf een huis bouwen aan de Dr van Noortstraat 23.

Op 26 september 1961 trouwde papa en mama in deze kerk. Na 1,5 jaar kwam ik ter wereld. Wat waren ze trots op hun dochter. Ook opa Waaijer was gek op z’n eerste kleindochter. (Ik bleef ook de enige voor hem, hij overleed aan een hartstilstand. En wat heeft mama daar een verdriet van gehad).

Er kwamen nog 3 schatten van kinderen; Johnny, Mariska en Edward. Mama was de spil van het gezin. Ze was er altijd. Ze cijferde zichzelf weg om voor ons te zorgen. Ze kon heel goed met een naaimachine overweg, (ze heeft de coupeuse opleiding gedaan). Dus ’s avonds zat ze altijd achter de naaimachine om onze kleding zelf te maken. Ik heb wat kriebelbroeken gehad….. Als de kinderbijslag binnen kwam gingen we met de bus naar Leiden waar we dan wat nieuws kregen, wat waren we daar blij mee!

Mariska:

Iedere dinsdagochtend fietste ze naar haar moeder in Leidschendam. Eerst naar de markt, daarna koffiedrinken met haar schoonzussen. Later gingen wij ook mee. Ook de kleinkinderen hebben daar nog mooie herinneringen aan.

Mama heeft naast haar drukke, grote gezin ook altijd buitenshuis gewerkt.

In de kassen, Fresia’s snijden bij de familie Duijvesteijn, huishoudelijke hulp bij Tante Corry Luiten, en later voor de Thuiszorg.

De kantine van Stompwijkse Boys werd een groot onderdeel van haar leven. Als zeer goede gastvrouw stond ze achter de bar. Ze heeft menig biertje getapt. Het schoonmaken van de toiletten gebeurde altijd op maandag en ik kan je verzekeren, dat was niet het lekkerste klusje.

Maar als de schoonmaakploeg alles weer aan kant had, kwamen de wijntjes op tafel en werd het altijd weer erg gezellig. Tot vorig jaar kwam deze schoonmaakploeg nog steeds bij elkaar om een wijntje/ borreltje te drinken en lekker bij te kletsen. Er werd alleen niet meer schoongemaakt….

Wij gingen als een van de eersten in Stompwijk op vakantie met de vouwwagen. Naar Duitsland, Altenar. Heerlijk 2 weken aan het dammetje, Jägermaister drinken in de kantine, en lekker genieten. Het was altijd een ware volksverhuizing, er ging zelf een mud aardappelen mee. Marja Demeijer – Verhagen, onze oppas en buurmeisje mocht ook altijd mee. Later ging haar man ook mee. De Familie Duijvesteijn was ook altijd van de partij. Wij mochten ook altijd vriendjes en vriendinnetjes meenemen. Daarna kwamen er caravans en nog later de eerste camper. Heerlijk Europa ontdekken, ze hebben heel wat kilometers gereden samen. Zelfs overwinteren in Portugal bij hun grote vrienden Ted en Emmeli.

Jacq:

Jos en ik hebben met papa en mama twee hele mooie reizen gemaakt. De eerste ging naar de Filippijnen, waar we de Stichting Ted Bandsma bezochten. Voor het eerst zo ver in het vliegtuig, en dan een andere cultuur opsnuiven, wat heeft ze genoten! Daarna naar Kenia en Tanzania, waar we hun sponsor kind hebben mogen bezoeken. Ook deze vakantie was geweldig!

Mama was ontzettend goed in Engels. In Kenia hadden we een gids en zij wist hoe zij heette. Ze had het naambordje gelezen: “Guide, dat is een mooie naam!” zei ze. Op de Dr .van Noortstraat stond de achterdeur altijd open. De bar was het middelpunt van ons huis. Daar gebeurde het. Menig traantje, van vreugde en verdriet zijn daar gelaten. Alle kleinkinderen hebben er als baby op gelegen en werden door mama verwend. Als de bar kon praten…..

Al vroeg liet haar gezondheid haar in de steek. Operaties volgde en echt de oude is ze nooit meer geworden. Haar humor bleef ondanks de pijn die ze had. Papa zorgde goed voor haar. En samen genoten ze van de mooie momenten die er waren met kinderen en kleinkinderen.

Mariska:

Januari 2013 overleed papa. Dit was voor mama een klap. Haar steun en toeverlaat verliet haar. Ze hoefde niet meer te zorgen en zichzelf vergat ze. Daardoor kon ze ook niet meer in het huis blijven wonen. Het huis werd verkocht en mama verhuisde naar Zoetermeer. Voor even had ze daar haar draai te pakken en was ze gelukkig. Ze had allemaal nieuwe spullen, ze had een scoot waar ze zelf boodschappen mee kon doen. Ze genoot van de tuin als die in bloei stond en van haar TV.

Na een jaar merkten we dat haar korte termijn geheugen haar echt in de steek ging laten. Ze besefte dit zelf ook en was bang dat dit helemaal weg zou gaan. Gelukkig bleef haar lange termijn geheugen en kon ze nog lekker kletsen over vroeger. Om de zondag kwam haar zusje Corry trouw langs om samen te zijn. Spelletjes doen, boodschapje en samen eten. Ze keek er altijd weer naar uit. De woensdag was ook een dag waar ze naar uit keek. Want dan kwamen wij met de achterkleinkinderen. Wij hadden er net zo goed niet kunnen zijn, want ze had alleen maar oog voor de kleintjes.

Jacq:

Onze jongste dochter Jaimy ging regelmatig naar mama toe om samen met haar te koken. In het begin haalde zij nog zelf de boodschappen en stond zij te koken, maar later nam Jaimy de boodschappen mee en kookte bij haar thuis. Wat genoot ze dan van de lekkere kookgeuren: “Ik krijg gelijk trek als ik dit ruik” Zij ze dan. Ze likte haar bord erbij leeg.

Vorig jaar september hebben mama en ik een weekje met de cruiseboot over de Rijn gevaren. Wat heeft ze daar van genoten. Langs haar favoriete plaatsen waar ze met papa altijd kwam tijdens de vakanties in Bacharach. We hebben samen zoveel lol gehad. Wat ben ik dankbaar voor deze herinnering.

De laatste maanden werd het genieten steeds moeilijker. Haar gezondheid liet haar echt in de steek. Zowel lichamelijk als geestelijk. Na verschillende ziekenhuisopnames en ongelukjes thuis was het vorige week genoeg. Een ingeklapte long en een bloedvergiftiging zijn haar uiteindelijk fataal geworden. Toch voor ons heel onverwacht. Maar heel dankbaar dat haar verder leed bespaard is gebleven.

Mariska:

De laatste 24 uur hebben wij aan haar bed gezeten en gekeken en geluisterd naar een moedertje die voor iedere hap lucht vocht, wachtend op Jacq. Het bijzondere moment dat ze reageerde op het stemgeluid van Arlain en Fayenne die via de App een bericht verstuurd hadden naar hun Oma Tent. Jos en Jacq moesten vanuit Oostenrijk komen. Na een helse rit van 11 uur waren ze op tijd. Ook deze keer was mama’s reactie onvoorstelbaar. Na uren lang helemaal niets, deed ze na het horen van Jacq haar stem haar ogen open en er kwam zelfs een glimlach op haar gezicht. En een arm om haar heen.

Zo bijzonder. Dit moment beleefden wij met zijn allen, John, Christa, Jacq, Jos, Jaimy, ik en Ed en Marian via Facetime. Dit gaf haar rust. Na een nacht vechten is ze zaterdagochtend 1 juli in alle rust om 5 voor 9 in onze armen overleden.

Mammetje bedankt, wat zijn wij trots om jouw kinderen te zijn. Wij gaan verder.

Je bent voor altijd in ons hart.