Ik ben nooit lid geweest van de Vrienden van Stompwijk. Dit clubje (8 leden!) was vooral geïnteresseerd in het verhinderen van bebouwing rondom de Zustersdijk, waar ze woonden. Jammer, dat vorige week in de Dorpsketting tegenover mijn argumenten slechts het gebruikelijke evangelie der doemdenkers stelt. Mag ik het nog eens uitleggen?
De meesten in Nederland prevelen elke morgen hun gebedje – ‘Heer, geef ons onze dagelijkse portie groei’ – en houden de bevolking onder schot met hel-en-verdoemenis-verhalen als zou de wereld instorten als we van het vertrouwde pad afdwalen. Het is toch niet zo dat er in ons dorp geen balletje meer zal kunnen worden getrapt als Stompwijk’92 50 leden minder zou tellen? Als de verenigingen tijdig de tering naar de nering zetten is er niets aan de hand. Zelfs een failliet van Stompwijk’92 zou niet erg zijn. Dan richten we wel een nieuwe vereniging op. Heb toch een beetje vertrouwen in de menselijke inventiviteit.
Het sluiten van dorpsschooltjes is niet meer aan de orde sinds de rijksoverheid juist weer kleine scholen overeind houdt. En de gedachte dat leeglopende dorpen op het platteland in Groningen en Friesland funest zouden zijn voor de leefbaarheid aldaar bestaat alleen in de hoofden van gemeentebestuurders, beleidsmakers. De bewoners ervaren de leefbaarheid in hun dorpen juist als goed: ruimte, natuur, geen gejakker om je heen, geen verkeersherrie, geen parkeerproblemen, geen bedorven lucht om in te ademen. Wat een rijkdom in vergelijking met de armoe van de heksenketel in de randstad!
In Stompwijk zijn de afgelopen 25 jaar al veel woningen gebouwd. De bebouwde oppervlakte is verdubbeld, maar is de leefbaarheid erop vooruitgegaan? De meeste winkeltjes zijn verdwenen, wat de sociale cohesie in het dorp geen goed heeft gedaan. Het toegenomen verkeer heeft van Stompwijk een lawaaidorp gemaakt. Door het gebrek aan parkeerruimte zijn veel voortuintjes omgetoverd tot parkeerplaatsen. Je ziet nauwelijks nog verschil tussen dorps wonen en wonen in een Vinex-wijk. Over verarming gesproken!
In april hebben de Europese landen met elkaar afgesproken dat de verwachte temperatuurstijging in 2030 moet zijn beperkt tot 1,5%. Al sinds 1992 worden zulke afspraken gemaakt, maar nooit nagekomen. Dat komt doordat gemeenten, politieke partijen, adviesraden onder ons dergelijke doelstellingen maar aan hun laars blijven lappen. Ook in onze regio weten ze van geen ophouden met het bouwen van ruimte vretende kooppaleizen, het op gang brengen van nieuwe verkeersstromen en het met huizen volplempen van de laatste open stukken ruimte. Ze stellen daarmee huidige en komende generaties bloot aan enorme risico’s qua veiligheid en gezondheid. Onbegrijpelijk dat ze met dit onverantwoorde gedrag steeds weer wegkomen.
Dus de vraag is, hoe de luchtkwaliteit in onze regio (lucht, onze eerste levensbehoefte!) moet worden verbeterd en welke bijdrage Stompwijk kan leveren aan het realiseren van de met de mond beleden klimaatdoelstellingen. We lezen het graag in de Dorpsketting van volgende week.
Groeten!
Jos Teunissen