Dinsdag 9 mei werd het seizoen van VrouwActief, afgesloten. Om 19.00 uur vertrokken we met eigen vervoer richting Gemeentehaven in Warmond, waar Margriet de Graaf ons al opwachtte. Samen met haar liepen we door het mooie gebied naar de steiger waar een notarisboot aangemeerd lag.

Een strak in de lak en goed onderhouden smalle boot van ruim 100 jaar oud, waar we per 10 tegelijkertijd door vrijwilligers naar de overkant werden gevaren. Dat kwam mooi uit want dan konden we in 3 groepjes van 10 worden rondgeleid. De wind is wat gaan liggen, de lucht is strak blauw en we glijden over het water richting Zwamburgermolen, die op een eiland staat. De molenaar moest vroeger een paar keer per dag naar de overkant roeien om zijn kinderen naar school te brengen. De molen is genoemd naar de polder die hij bemaalt. Het bemalen is nu vooral machinaal, maar zo af en toe wordt toch de inzet van de molen gevraagd. Het is een prachtig plaatje zoals de molen in het groen van het polderland en het blauw van het water ligt.

De molen is gerestaureerd en kan er voorlopig weer tegen. Henk, onze vrijwilliger, vertelt enthousiast over de molen. Samen met Hans de Graaf is hij hier wekelijks op donderdag te vinden om de molen te laten draaien. Ze hebben de opleiding tot molenaar gevolgd en zijn hier zomer en winter te vinden. Elke week is er wel wat te doen. Nu zijn ze samen bezig om de plastic hooibalen van de verlaten boerderij van de buren, uit te strooien zodat het uitzicht er beter op wordt. Vanaf de eerste etage is het uitzicht nog mooier, vogels en hazen hebben hier in de polder vrij spel. We krijgen een demonstratie van het draaien van de wieken en het remmen hiervan, als eerste groep hebben ook wij vrij spel. De paden zij afgezet om te voorkomen dat je klap van de molen krijgt. Het waterrad draait en zet alles in beweging. Zo ontzettend knap dat dit allemaal met de hand is gemaakt en in elkaar is gezet. Hele boomstammen zijn er in verwerkt en een kraanwagen op het eiland is niet mogelijk. De standen van de wieken worden uitgelegd, omdat elke stand een eigen signaal uitzendt, zoals vreugde, rouw, korte en lange ruststand.

Smalle steile trappen leiden naar de bovenste etage waar er verbinding is met het buitenwerk. We mogen alleen zonder tassen of sjaals naar boven omdat er draaiende delen zijn. Alles loopt hier op rolletjes en het zou zonde zijn als je sjaal of erger nog, je nek, hier tussen zou komen. We zijn net boven als er een signaal van beneden komt of het veilig is om de wieken te laten draaien. JA, we zijn allemaal veilig in het midden en de raderen starten op, alles grijpt in elkaar en draait. We kijken onze ogen uit. Dan gaan de wieken weer in de remmen en dat is boven duidelijk te zien. Altijd nog even nablijven als de wieken gestopt zijn want door de wrijving kunnen er vonken vrij komen. Het is allemaal even interessant. De groepen volgen elkaar op en wij varen weer terug naar het prachtige strandpaviljoen aan het kleine strandje. Wat is het toch een mooi sfeertje zo aan het water. We drinken een kopje koffie en langzaam wordt de groep weer één.

Het paviljoen sluit tijdig want is gelegen in een stiltegebied en ja dat is toch lastig met 30 vrouwen. Dus om kwart voor tien moeten wij het pand verlaten.

We kijken terug op een prachtige avond en een fantastisch seizoen. Bestuur hartstikke bedankt voor het bijzonder afwisselende programma. Volgend seizoen zijn we er graag weer bij.

Petra Oliehoek– van Es