Zaterdagmorgen 5.05; de voordeurbel gaat een paar keer. Ik sta nog niet meteen te springen om mijn bed uit te gaan. Je hoort zulke gekke dingen tegenwoordig. Mijn man; net aan zijn knie geopereerd, ook niet. Dan een gebonk op de voordeur. En geroep: “ik ben uw krantenbezorger, ik heb in de sloot gezeten.” Trillend op mijn benen open ik de voordeur. Drijfnat en koud staat daar onze bezorger. Die er sinds kort is, zodat ik hem nog niet ken.

Een bibberig verhaal. Het is buiten spekglad van de sneeuw. Hij is geslipt en gaan glijden, zo de tocht in naast de Meerburgerlaan. Hij kon gelukkig zelf uit zijn autootje komen. Hij is nog op de A4 gaan zwaaien, maar niemand stopte.

Ik haal een stoel voor hem en bel 112. “Wilt u de politie, ambulance of de brandweer?” “Doe maar alle drie”. Binnen tien minuten komen ze aan rijden met zwaailichten. De bezorger ziet wel kans om er zelf heen te gaan. Later zien we ook een auto-ambulance aankomen. Half zeven is het weer rustig op de laan. Nog een mailtje aan de krant gestuurd en maar het beste van hopen voor onze goede krantenbezorger. Die er toch maar weer op uit ging in de sneeuw.

Agnes van Boheemen- Vollebregt

PS: Later lezen we bij Regio 15, waar ook een filmpje staat, dat hij is gecontroleerd in de ambulance en door de politie is thuis gebracht. Auto was total loss.