Op de maandagochtend van de kermis nog even de laatste boodschappen gedaan in de COOP. Hier kwam ik ‘n paar Stompwijkers tegen, die ook gingen lopen in Nijmegen. Dat was alvast ’n leuk begin. Daarna reed ik naar mijn logeeradres in Nijmegen. ’s Middags ging ik naar de Wedren om mijn inschrijving op te halen en nog ’n paar kleine zaakjes af te handelen. Ik was er klaar voor.

Dinsdagochtend om kwart voor acht ging ik door de start voor de vier keer 30 km. Het werd al gauw warm. In Elst kwamen alle afstanden weer bij elkaar. Het werd steeds warmer. Op de dijk nabij Oosterhout trof ik gelukkig ’n windje. Dus ik kon deze dag goed aan.

Woensdagochtend mochten we vanwege de voorspelde warmte ’n half uur eerder starten. Om 07.15 werd ik gescand. Rustig wandelde ik naar Wijchen. Tjonge wat werd het warm. ’s Middags had ik tussen 13.00 en 15.00 uur wel ’n echte dip. Ik heb toen twee kleine rustpauzes extra genomen. Even 5 à 10 minuten zitten en verder niks! Ik was best blij, dat ik deze dag had volbracht. Om 18.00 uur kregen we een fikse bui en heel veel wind. Gelukkig duurde het niet zo lang. Er waren heel veel takken van de bomen gewaaid.

Donderdag was het de dag van Groesbeek en de Zevenheuvelen. Het ging met mij deze dag erg goed. Maar wat was het weer warm, warm en nog eens warm. Het onthaal in Nijmegen was net zo warm en feestelijk.

Vrijdag de finale dag. Deze begon met veel regen. Ik liep de eerste 2,5 uur in de regen. En daarna …. ja weer warm. Toen ik op de dijk langs de Maas liep, was het gewoon erg drukkend. In de verte onweerde het nog, maar gelukkig kreeg ik geen bui meer. Op 7 km voor de finish stond Fried met een delegatie vanuit Stompwijk mij op te wachten. Ik had tijd genoeg om ’n klein uurtje bij hun te blijven. Rustig liep ik naar de finish, vergezeld door vele militaire groepen, muziek korpsen en vele feestelijke wandelaars. Geweldig! Toen ontving ik mijn Gouden medaille voor de 10e keer uitlopen van de vierdaagse. Hoe mooi was het, dat Linda deze bij mij kon opspelden.

Alle dagen stopte ik tweemaal voor ’n verzorgingspauze bij de militaire post. Dan vroeg ik zakjes ijs om te koelen. Drie keer mocht er ’n half uur later gefinisht worden. De eerste drie wandeldagen had ik ’s avonds een sportmassage gereserveerd. Super fijn. De wachttijd is altijd lang, maar voor mij is dat geen enkel probleem. Woensdag avond ontmoette ik bij de massage Sonja Duyvestijn. Zij was ’n dag vrijwillig bij de vierdaagse ingeroosterd. Ze zal ’n grote ervaring meegekregen hebben uit Nijmegen. Op donderdag avond had ik ook nog een EHBO afspraak. Ik had geen blaren maar wel druk op mijn grote tenen. Die werden vakkundig afgeplakt. De hele week bleef ik paracetamol en ibuprofen vrij. Op zaterdag naar huis, daar wachtte mijn jarige Fried

Ik eindig met ‘n spreuk, die ik onderweg las: “Vier dagen ff de pijn; de trots is eeuwig!”

Mee eens!

Groetjes, Lia de Jong-Zwetsloot