Nou we zijn er achter gekomen. Bij VrouwActief kwam Dirk de Jong uit IJsselstein ons alles haarfijn uitleggen.

Met zijn mandje vol eieren begon hij zijn verhaal om een uur of acht en om even over tienen waren we weer aardig wat info rijker. Zo had hij chocolade kleurige eieren bij zich van de Marantz kip, een Franse kip die hij zelf houdt in zijn tuin. Nooit gezien zo’n aparte kleur. Wel het bijna zwarte emoe ei en het eendenei, ganzenei, duivenei. 

Wat ik niet wist van kippen is dat er bij de geboorte van het kuiken al bepaald is hoeveel eieren een kip gaat leggen in zijn leven, als een soort druiventros in een zakje zitten ze al verborgen in zijn ruggenmerg. Na bevruchting valt dit eruit, dooier in eileider, laagje eiwit dik en laagje dun, hagelsnoeren, vlies, nogmaals vlies en de schaal wordt gevormd door het kalk uit de botten. Door aanraking met zuurstof , de buitenlucht dus, wordt het ei hard. De luchtkamer vangt de schok van het leggen op. En dat er 14 uur daglicht nodig is om een ei te kunnen leggen. Vandaar dat er in de winter geen eieren van buitenkippen zijn. Vroeger bewaarden de mensen hun eieren in het hooi of in de kelder om de winter door te komen. Een legkip doet er 19 uur over om een ei te leggen, een vrije kip 26 uur. Er werden vroeger geneeskrachtige eigenschappen toegeschreven aan het ei.  Iedereen hield een duif boven de ingang van het huis, om de ziektes uit huis te houden. De schaal over een wond wrijven werkt als een soort jodium. Het kippenei wordt ook nu nog gebruikt om antistoffen aan te maken. Een kwartelei bijvoorbeeld is erg goed voor de luchtwegen. Een ei kan het beste op de punt bewaard worden zodat de dooier in het midden blijft.

Dit en nog veel meer volkse wijsheden werden besproken. De grote vraag waar de avond om draaide, wat was er eerder, de kip …… of het ei ?

Volgens Dirk was het de haan, want zonder haan geen ei.  

Ria Luiten