In mijn herinnering ga ik terug naar de tijd dat ik Jan heb leren kennen.

Toen ik als jongen van 13 /14 jaar naar Veur fietste om de vaardigheden van het groente telen onder de knie te krijgen, dat was dus in de jaren 1954-1955. Dat is de tijd dat opa Bos, zijn vader, in het huisje aan de Oostvlietweg  woonde. Daar is Jan opgegroeid, ik herinner mij nog een intens grote moestuin waar hij en opa Bos in zijn vrije tijd groente kweekten.

Ik weet wel, ik kon ‘s morgens zo vroeg niet voorbij fietsen, of Jan zijn roeiboot lag al aan de overkant van het water, waar Jan jarenlang in de tuin heeft gewerkt. Het werk begon toen ‘s morgens om 05.30 uur tot 17.30 uur.     

Toen ik in 2000 in het bestuur van de KBO heb plaats genomen, kwam ik Jan weer tegen als trouw Soos-lid en fervent klaverjasser, niemand mocht aan zijn tafel schrijven, dat deed Jan zelf, daar werd geen praat over gemaakt.

Bij elke activiteit was Jan aanwezig, de fietsdag, weer of geen weer, Jan was erbij, hij genoot met volle teugen van de omgeving waar wij voorbij reden.

Die zelfde avond lag het verslag in de bus zodat het in de Dorpsketting geplaatst kon worden, een prachtig geschrift in het Oud Hollands.

Met de uitgaansdag of een ander feestje had hij het ook reuze naar zijn zin.

Als het diner of ander feest op zijn einde liep, vroeg Jan altijd naar de microfoon om zijn grote dank uit te speken naar het bestuur, de bediening en allen die aan deze dag hadden deelgenomen, geloof maar niet dat er iets op papier stond, alles kwam rechtstreeks uit het hoofd, hij had altijd zo’n prachtig slotzin: Iedereen wel thuis, ik heb gezegd.

Met de ontmoetingsdag 2014 heeft hij zijn laatste dankwoord uitgesproken.   

Jan we zullen je missen maar niet vergeten, namens de soosleden, het KBO- bestuur en iedereen die van jou aanwezigheid heeft genoten.

Bedankt dat we je mochten kennen, Rust zacht in vrede

Antoon van Santen