Herinneringen ophalen met Adriaan Hilgersom 45 jaar koster
Adriaan wilde eigenlijk boer worden. Toen hij acht jaar was ging hij al helpen melken op een boerderij. Op zijn veertiende van school af, kwam hij echter thuis in het bedrijf. Zijn vader was vrachtschipper. Toen broer Jan stopte met het kosterswerk, is hij hem opgevolgd. Na een sollicitatie bij pastoor Paap en het kerkbestuur kon hij 1 januari 1969 aan de slag. Van broer Jan leerde hij hoe een en ander in zijn werk gaat. Onder andere hoe alles heet dat bij de Eucharistie wordt gebruikt. Als koster regelde hij ook uitvaarten. Kaarten en advertenties, de uitvaartmis, tot aan het graven op het kerkhof aan toe. Dat graven ging nog met de hand. Het gebeurde dat mensen op het kerkhof kwamen en alleen telkens een schep zand naar boven zagen komen. Maar niet waar het vandaan kwam.
Zondags was een drukke dag. ’s Morgens drie missen en ’s avonds ook nog één. Deur openen, alles klaar zetten voor de voorgangers, kaarsen, boekjes; noem maar op. In de week zorgen dat de kerk weer schoon en netjes er bij lag. Vaak samen met zijn vrouw. Iedere dag de toren in klimmen om het uurwerk op te draaien. Gras maaien in de pastoorstuin. Bijzondere feesten herinnert hij zich nog zoals het 100- en het 125-jarig bestaan van de kerk. Het versieren is zijn lust en zijn leven. Ook bloemschikken heeft hij zich eigen gemaakt. Hij wist precies bij welke tuinder hij voordelig bloemen kon halen.
Doorgaans was hij de hele dag bij de kerk te vinden. Er was altijd wel iets te doen. Zoals snoeien op het kerkhof. Hij had er ook nog een moestuin, kippen, kalfjes en geiten. Het vrije leven rondom de kerk deed en doet hem veel plezier. De dieren en de moestuin is hij nu mee gestopt. Er zijn tien jaar geleden, toen hij 65 jaar werd, ook een aantal hulpkosters bij gekomen. Zo kan hij in de zomer nu wat makkelijker met zijn boot weg. Hij vaart vaak in zijn eentje wekenlang heel Nederland door. Vroeger was een week in een huisje met zijn kinderen al het enige, maar mooiste, uitje van het jaar. Achter de geraniums zitten is niets voor hem. Hij is nog actief als zanger bij het Eigentijds koor als bas. “De tijd is omgevlogen”, zegt hij. Wat onze kerk betreft mag hij er nog wel een tijdje bij krijgen. Adriaan bedankt en op naar de vijftig!
Agnes van Boheemen Vollebregt
Overgenomen uit Rondom de Kerk