De belangrijkste voor Van Beek

(bron: schaatsen.nl Door Eric Korver) (foto Neeke Smit)

De erelijst van Thom van Beek is dit seizoen al ellenlang. De Stompwijker boekte een reeks van vijf fraaie zeges. Maar de nationale titel die hij in Dronten veroverde, overtreft alles. “Dit is de belangrijkste”, stelde Van Beek, die in de sprint van een kopgroep Tom Schuit en Evert Hoolwerf achter zich liet.

Die conclusie trok Thom van Beek na een NK dat ook voor de mannen van de Eerste Divisie in een bijzondere sfeer werd verreden. De meesten reden nooit met Sjoerd Huisman in één peloton, maar iedereen kende de flyer uit Andijk. “In de aanloop spraken we er met elkaar over en iedereen had een raar gevoel. De hele week was eigenlijk bizar, zeker voor de mensen die vrijdagavond ook nog naar de herdenking in Hoorn zijn geweest.”

Maar Van Beek was ook eerlijk. “Op het moment dat de wedstrijd begint, dan is iedereen toch met de koers bezig. Zo werkt dat gewoon. Er staat dan toch een Nederlandse titel op het spel.” De Stompwijker vergat echter niets. Zodra hij als winnaar over de streep was, ging de vinger al naar de rouwband om de linkerarm. “Dat is het minste wat ik kon doen als eerbetoon.”

Van Beek favoriet

Dat Thom van Beek er met de titel vandoor ging, kon nauwelijks verrassend worden genoemd. Er waren vooraf immers twee heel voorname kandidaten: Van Beek zelf en Evert Hoolwerf. Dat zijn toch de mannen die dit seizoen in de Eerste Divisie grotendeels de dienst uitmaken.

Het tweetal zat ook in de kopgroep, waar Hoolwerf uiteindelijk toch het nakijken had, tot zijn eigen teleurstelling. Al voor de streep greep de Eemdijker naar zijn hoofd, in de wetenschap dat hij de nationale titel had verspeeld. Hoolwerf stond even later balend op de derde trede van het podium, omdat hij ook Tom Schuit nog moest laten voorgaan.

Opsteker

Voor Schuit was dat zilver wel een opsteker. Hij heeft bewezen dat hij wedstrijden kan winnen, maar als je op pad bent met sprintkanonnen als Van Beek en Hoolwerf is het niet makkelijk succes te pakken. “Ik ben in de sprint niet kansloos, dat weet ik wel. Maar die jongens zijn moeilijk te kloppen. Met dit zilver ben ik absoluut tevreden”, vertelde Schuit.

Het drietal maakte deel uit van een kopgroep die zich in het tweede deel  van de koers vormde. Hoolwerf sloot snel aan bij een viertal vluchters, Van Beek volgde al snel. “Ik kon het beter meteen dichtrijden dan dat ik later moest repareren. Dat had meer kracht gekost”, analyseerde Van Beek. In de groep lette Van Beek uiteraard vooral op Hoolwerf. “Maar ik wist ook dat ik eigenlijk iedereen in de gaten moest houden. Het blijft een NK.”

Belangrijkste doel

In de sprint verwachtte Van Beek eveneens Hoolwerf. Dat liep anders. “Ik had een klein gaatje laten vallen om daar dan weer met snelheid naartoe te kunnen rijden, maar opeens kwam Tom Schuit langs. Hij had zomaar twee meter en even dacht ik dat het voorbij was. Maar ik wilde niet opgeven, heb er in die laatste meters alles uitgeperst. Dat bleek uiteindelijk net genoeg.”

Daarmee voldeed Van Beek aan zijn belangrijkste doel voor dit seizoen. “De datum van het NK stond al heel lang omcirkeld in mijn agenda. Dit is gewoon de mooiste koers om te winnen. Als je me voor het seizoen had verteld dat ik deze zou winnen, had ik er meteen voor getekend. En nu komt het nog uit ook.”