Nog niet zo heel lang geleden gebeurde het dat ik na een heel lange tijd verzorging in het zieken-en verpleeghuis weer in mijn eigen kribje lag. Om de overname van de verzorging soepel te laten verlopen is de thuiszorg ingeschakeld. Na een lange donkere nacht stond ineens ‘s morgens een engel naast mijn bed, Florence Carla van der Kooij.  In 2008 heb ik haar geïnterviewd, omdat ze met vervroegd pensioen ging. Wat blijkt; ze wordt nog zeer regelmatig gevaagd om haar diensten in te zetten. En dat doet ze graag. Want wat is er leuker dan je oude beroep zo af en toe nog uit te oefenen?

Dus toen zij mij aan het wassen was, heb ik haar direct gevraagd of zij nog een kerstverhaal heeft. Ik doe bijna geen interviews meer, maar ja als er iemand zoals Carla naast je bed staat, kan een en ander wel gecombineerd worden.

Ze heeft geen expliciet verhaal, alle kerstmissen door de jaren heen rijgen zich als een ketting aan elkaar. Een soort kerstverlichting en elk lampje heeft zijn eigen verhaal. De blijdschap die ze ervaart als ze bij iemand thuis komt. Zeker als ze dan ook nog even de tijd neemt om een kopje koffie te drinken. Ze is vaak de enige die op die dag komt. Dat komt zelfs met kerstmis voor en dat stemt tot nadenken.  Er hangt rond de kersttijd en Oud en Nieuw een speciale vredige sfeer en dan is het helemaal niet erg om te werken. Ze houdt van haar werk en ze houdt van mensen. Zo zie je dat engelen nog bestaan. Petra