Onze oprichter van de Dorpsketting van het eerste uur is zaterdag overleden. Het is nu 43 jaar geleden dat Gerard na een gezamenlijke vergadering van allerlei verenigingen de opzet van een eerste Dorpsketting heeft gemaakt. Eerst een maandblad van winkeliers en later een weekblad voor alle verenigingen en ondersteund door adverteerders van de winkeliers binnen Stompwijk. Geert was hier mooi dé grondlegger van.  In zijn woonkamer in de Van Santhorststraat werd aan de eettafel de eerste Dorpsketting in elkaar getypt op grote typemachines, die de rest van de week onder de kast geparkeerd werden. De stencils werden bij  Stompwijkse Boys gedraaid. Het adres van de Dorpsketting is door de jaren heen een flink aantal maal gewijzigd, maar toch tweemaal aan huis bij Geert en Corrie. Eerst in de huiskamer en later op zolder. Een gastvrij huis waar volop ruimte voor discussie was. Geert is gewoon een nieuwsgierig man met  uitgebreide interesses en dat biedt een stevige basis. 

Toen we pasgeleden hoorden dat hij ongeneeslijk ziek was, zijn we bij hen op bezoek geweest. Zijn interesse in iedereen was ongewijzigd. Zoals Corrie toen al zei: “‘s Morgens bij het ontbijt hebben we de wereld al doorgenomen.”   

Hij kan prachtig vertellen, zijn wenkbrauwen gaan regelmatig omhoog in vraagstand, zijn ogen worden groter, hij houdt de stilte nog even in stand…en pas dan komt de clou van het verhaal.  We hebben heerlijk oude koeien uit de sloot gehaald, want wat moet je anders….met de dood voor ogen. Verlengen van het leven met allerlei toeters en bellen, daar had Geert geen zin in. Kwaliteit voorop. Hij had er vrede mee, je kan immers niet vluchten voor de dood, onder verwijzing naar het mooie gedicht van P.N. Van Eyck in ‘De tuinman en de dood’. 

In de wetenschap dat het de allerlaatste verhalen kunnen zijn, maken ze meer indruk. De step met luchtbanden in de oorlog, die bij de Drie Molens een klapband kreeg. Het nonnenklooster dat door de Duitsers in beslag genomen werd, waardoor een aantal zusters onder andere bij Geert thuis werden ondergebracht. De non die zich niet kon houden aan de stilte, zei dat ze dat later wel ging biechten. Het uitgaansuitje met vrienden op vastenavond, ze kwamen na 12.00 uur ’s nachts thuis en hadden nog zo’n lekkere pan erwtensoep staan. Daar mocht eigenlijk niet van gegeten worden. Het dilemma werd voorgelegd aan meneer pastoor, die hen streng verbood om daar nog van te eten!  Buurvrouw van Bemmelen die aan de buitenkant van een bevrucht ei kon zien of de inhoud een haan of een hen werd. Van de 12 eieren had zij ze alle 12 goed!

Mooie verhalen van een man aan wie de Stompwijkse Dorpsgemeenschap veel dank verschuldigd is. 

Bij het afscheid hebben we hem een goede reis gewenst en gezegd dat een ingezonden stuk van gene zijde altijd welkom is.

Wij wensen Corrie, Karen, Bart, Marjolein en Eline veel sterkte met dit grote verlies van een markant man.

Namens redactie en bestuur Dorpsketting

Leo en Petra Oliehoek—van Es