Al een paar jaar geven we in het kerstnummer een terugblik over Stompwijk, maar dan  40 jaar geleden.  Dit jaar is 1972 aan de beurt.  Met recht een van de roerigste jaren die ik als 19 jarige bij de Dorpsketting mocht meemaken.  Het politiek engagement begon in 1970 en 1971 voorzichtig te ontluiken om vervolgens in 1972 in alle hevigheid los te barsten. Als een rode draad  loopt het geruchtmakende “Sociologisch rapport”  door dit jaar en dus ook door de berichtgeving in de Dorpsketting.  De Stompwijkers werd een spiegel getoond die er niet om loog en die vele reacties losmaakte.  Stompwijk was ontwaakt en op alle fronten werd men strijdbaarder, ging men zich verenigen en werd men zich meer en meer ervan bewust dat alleen op de barricaden iets in ons zo rustige dorpje bereikt kon worden.  Dit rapport heeft dus uiteindelijk vooral door alle reacties wel iets losgemaakt en daardoor heeft men waarlijk wel op het gebied van woningbouw en voorzieningen (Hoefblad, Akkermunt en supermarkt) wat los gekregen, hoewel de realisatie daarvan pas begin jaren 80 plaatsvond.  In 1972 was men feller en directer op de man. Tegenwoordig zijn we wat gelatener, hebben geen vertrouwen in de lokale politiek en doen er zelf ook niets aan.

Het meest frappante vind ik zelf eigenlijk, als je door de berichtjes heenkijkt, dat er inhoudelijk  nu zo weinig verandert en dat het meer en meer lijkt alsof de wereld zich herhaalt. En misschien doet ie dat ook wel en zijn wij maar een minuscuul facetje van het geheel. 

Misschien wordt u alsnog  wakker als u tussen de kerstballen en oliebollen toch de moeite neemt om deze terugblik te lezen.  Misschien wordt 2013 dan wel het jaar waarop u zegt: “Ik pik het niet meer, ik bemoei me ermee en doe er wat aan “.  Kom dan eens bij de redactie van de Dorpsketting langs. Immers Jacob Cats schreef vele eeuwen terug al: “Het fijne puntje van mijn pen, is het felste wapen wat ik ken” .  Veel leesplezier ….. Leo Oliehoek

Het hele artikel is terug te vinden op het PDF