Een kijkje in de keuken van……..
Het begin van de Geboortekliniek
In mei 2008 is de Geboortekliniek gestart. Anderhalf jaar voorafgaand hebben wij met diverse mensen plannen gemaakt en geschreven. Ik kan me nog goed herinneren toen wij in 2006 als twee bevlogen meiden, een gesprek kregen met één van de leden van het Raad van bestuur van het MCH. We waren in een jubelstemming, dat wij, lees Lianne en Ellen uit Stompwijk, met één van de hoge heren mochten brainstormen over hoe de geboortezorg er in Den Haag uit zou moeten zien. Ik zie ons nog binnenkomen daar. Allebei een tikkeltje zenuwachtig, maar goed voorbereid en het allerbelangrijkste exact wetend wat we wilden.
Hij bood ons een stoel aan en Lianne stak van wal. Vertelde van hoe goed het zou zijn om de mensen, die “tussen wal en schip belanden” te helpen, het MCH over een ambitieuze maatschap gynaecologie beschikt en daar gebruik van moest maken, dat de geboortezorg in Den Haag best beter kan, dat wij de beste mensen zijn om mee samen te werken.
Tevens wisten wij hem precies te vertellen wat de geboortezorg zou gaan brengen in de toekomst. In die tijd wisten wij al dat de thuisbevallingen zouden gaan verdwijnen en dat er meer vraag zou komen naar pijnstilling.
En ik ben eerlijk, maar op deze momenten is Lianne op haar best. hieronder de conversatie betreft de ruggenprik. In 2006 was het nog helemaal geen vanzelfsprekendheid dat vrouwen hiervoor kozen:
Lianne: “jullie moeten vanaf heden de ruggenprik gaan inzetten. Vrouwen moeten dit 24 uur per dag kunnen krijgen”.
Hoge heer: “ja maar onze anesthesisten (degene die de ruggenprik zet) zijn in loondienst en krijgen geen financiële prikkel”
Lianne: “In loondienst zeg je?”
Hoge heer: “Ja in loondienst en dat is nog niet zo makkelijk, want ze krijgen geen financiële prikkel om ’s nachts hun bed uit te komen”.
Lianne: “In loondienst toch??”
Hoge heer: “Ja in loondienst” stilte…..en toen zag ik hem gaan nadenken….
Lianne: “Bij ons is ook iedereen in loondienst en met 3x werk weigeren weet je dan wat de regel in Nederland is???
Hoge heer ging fronzen en ik zag dat hij nadacht en een tikkeltje angstig keek voor wat er ging komen en ja hoor, ze ging het zeggen.
Lianne: “3x werk weigeren is ontslag op staande voet, bij mij gaan ze eruit, ze kunnen vertrekken”.
Hoge heer begon te lachen….. en ik dacht, is dit goed of niet? Hij droeg nog argumenten aan dat het allemaal niet zo makkelijk lag, maar uiteindelijk gaf hij haar gelijk.
Juist door onze bevlogenheid, ons idealisme, onze nuchterheid en eerlijkheid was de Geboortekliniek anderhalf jaar later een feit.
Nu, een paar jaar en verschillende cursussen betreft onze ontwikkeling verder, hebben we geleerd hoe we professioneel kunnen overkomen, hoe we dingen diplomatiek kunnen brengen en hoe we bepaalde zaken kunnen aanpakken. Maar dan nog…. Die twee meiden, die in 2006 aan de tafel van de hoge heer zaten, waren echt leuk, onbevangen met een ideaalbeeld. We missen ze niet, we zijn het nog steeds, maar we hebben ze alleen verweven met de professionele houding, zodat we, wanneer we dat willen, de zaken diplomatiek kunnen overbrengen. We blijven eerlijk, no nonsens en zeggen waar het op staat en dat is iets wat je hebt, daar kan geen cursus tegenop.
Inmiddels zijn de hoge heren van toen voor ons geen hoge heren meer, maar collega’s met wie we nu regelmatig brainstormen en overleg hebben en die net als ons het beste met de patiënten/cliënten voor hebben en proberen om verschil te maken in de zorg.
Lianne den Haan en Ellen van der Geest
Wij wensen iedereen een fijn en vruchtbaar 2012,
Proost!!!