En dan is het weer voorbij…De Stompwijkse Paardendagen liggen weer achter ons. Bijkomen is nu hoofdzaak. En napraten. Ik heb weer genoten. Vrijdag, zondag en maandag was ik in de tent te vinden en keek toe op een massa mensen die het enorm naar de zin hadden. En ik ook hoor. Een avond was ik de BOB, dan krijg je de gelegenheid om met nuchtere blik de wereld in te kijken..En wat zie je dan? Tja, dat hoeft geen uitleg toch! Een grote groep mensen die plezier maken, drinken, dansen en eten (de hamburgers lagen er ook dit jaar weer bij voor vier euro en menig keel kreeg een rauwe haring te verwerken), even geen dagelijkse sleur, politieke meningen, werk of andere beslommeringen. Eigenlijk zijn deze dagen een grote reünie want uit de vele gesprekken die ik mocht voeren kwam telkens weer naar voren dat er wel een zus of een broer deze dagen gebruikte om terug te keren op het nest om samen te zijn met hun familie en vrienden. Er als er niet genoeg ruimte was werd gewoon de schuur omgebouwd tot slaapverblijf. Nee, de organisatie had het weer goed voor elkaar, alle onderlinge verschillen van diverse generaties waren verdwenen en de eenheid was een feit.
En dan Noorwegen. Dit land stond bij mij bekend als land waar je naar toe emigreert als je voor rust, ruimte en veiligheid kiest. Verder kunnen Noren goed schaatsen, Mart Smeets koopt daar zijn truien en je kunt op Noren schaatsen. Als ik mocht kiezen tussen een vakantie in Spanje of Noorwegen, dan wonnen die Noren het. Meer gedachtes over Noorwegen had ik eigenlijk niet. Het was het onopvallende meisje of jongen uit de klas zeg maar. Tot vrijdag dacht ik zo. Daarna heb ik bijna het hele weekend elk nieuwsbulletin gezien en hield ik het internet in de gaten. Want ook daar lopen personen rond die doordraaien en dan maar de publiciteit opzoeken. Gevoed door verschillende bronnen, bijvoorbeeld politieke uitspraken of bepaalde internetsites (lees maar eens de reacties op gebeurtenissen, daar lusten de honden geen brood van), wordt de frustratie met de dag erger en dan ineens treden ze naar buiten op een manier die elk gezond en verstandig mens ver boven de pet gaat. Volkert van der G., Mohammed B., Karsten T. en onlangs nog Tristan van der V. gingen de Noor Anders B. voor. Allen op hun eigen manier in een isolement geraakt en verworden tot tikkende tijdbommen…Extremisme ten top. De idioot bevestigde dit nog maar eens toen naar buiten kwam dat hij bij zijn voorgeleiding de wereldpers erbij wilde hebben…
Door de gebeurtenissen in Noorwegen werd het een raar weekend. Het begon al met het nieuws dat de Tros stopt met het uitzenden van kinderprogramma’s. Op zich was dat wel goed weer goed nieuws want het zal je kind maar wezen die steeds programma’s als kabouter Plop en Mega Mindy voorgeschoteld krijgen. Ooit begonnen ze met Bassie en Adriaan en nog heb ik daar, een vent van zevenenveertig jaar, nog steeds last van. Gelukkig kan ik het van me afschrijven en geraak ik niet in extremistisch gedrag. Of misschien toch? Ik heb al menig maal geklaagd over de Tros (o.a. over hun pact met Volendam) en dat zou toch ook een keer over moeten gaan…Maken ze dan niets leuks? Jawel! Te land, ter zee en in de lucht. Daar schuilt niks kwaads in al begin ik toch te tandenknarsen als ze het uitzenden op zaterdagavond half negen..
Minder nieuws was natuurlijk de dood van Amy Winehouse. Oké, zeer waarschijnlijk was het haar eigen schuld maar zingen kon ze wel. Johnny Hoes, een van de ‘ontwerpers’ van het Feyenoordlied, blies ook zijn laatste adem uit en rest ons de herinnering.
Hoe zou het gegaan zijn als Anders Behring Breivik gewoon bij zijn moeder was thuisgebleven…
Arjen Veldhuizen