Muizenissen
Toen ik vrijdag aan de kinderen voorstelde om naar kikkerdril te zoeken, kreeg ik blikken toegeworpen waar ik niet vrolijk van kon worden. De één negeerde mij gewoon, de tweede begon besmuikt te lachen en de derde schudde meewarig met zijn hoofd alsof hij zeggen wilde dat papa toch wel erg zielig aan het worden is. Pa is zóóóóó jaren tachtig…Ze hebben wel wat anders te doen dan een beetje in een slootje te staan graaien. Zo werd Sven die avond gebeld om mee te gaan naar ADO- Twente, zijn maatje had een gratis kaartje voor hem. De jongste had het nog beter geregeld. Hij ging met twee meiden ‘uit’, naar een party in een Leidschenveens buurtcentrum. De meisjes droegen allebei slippers met zilver kleurige bandjes, speciaal gekocht voor deze gelegenheid, en Sil mocht de dames begeleiden als een ware chaperon. Hij was mij al een paar dagen aan het voorbereiden geweest en het wachten was nog enkel op mijn toestemmend knikje: “Is goed, maar voor donker thuis zijn!” Om negen uur die avond stond hij alweer voor de deur, mét de meiden en een moeder. Wild drukte hij op de deurbel, schreeuwde via de brievenbus naar binnen dat ik de deur moest openen want ja, er moest natuurlijk flink uitgesloofd worden! De moeder hoorde bij het meisje waar Sil al enige maanden extreme belangstelling voor heeft, dus dit was een mooie gelegenheid om met haar kennis te maken. Sil ging tijdens dat gesprek gewoon door met uitsloven en toen viel ineens de deur dicht. Stokstijf bleef hij staan: “Pap, heb jij de sleutel?” vroeg hij waarop ik ontkennend moest antwoorden, “en er is verder niemand thuis…. Maar de schuifpui is open dus klim maar even over de schuur heen..want de poort is dicht.” Weg stoof Sil, met in zijn kielzog de twee meiden want die vonden dit natuurlijk heel spannend. Ik praatte ondertussen rustig door met de moeder, zonder blikken of blozen, zodat zij kon zien dat ik wel een hele relaxte vader was. En dat ben ik ook. Ja, bescheidenheid siert de mens, ik weet het. En dat Sil zich zo uitslooft, heeft hij dus echt niet van een vreemde!
Feyenoord sloofde zich zondag ook uit. En hoe! Ik heb de tweede helft gevolgd via Langs de Lijn en heb staan dansen in de woonkamer. Dat doe ik niet vaak hoor, als Feyenoord wint, maar deze keer maakte ik graag de uitzondering. Het zijn nu mijn vrienden en ik hoop oprecht dat ze Europees voetbal halen. Het was natuurlijk een kwestie van eigen schuld, dikke bult. PSV heeft vorig jaar immers de Rotterdammers tot op de fundering beledigd door er in Eindhoven tien in te rammen en dat waren de mannen van Us Mario nog niet vergeten. Ik wist dat dit hun Waterloo zou worden, dat voelde ik aan mijn water. Oké, die rode kaart viel te betwisten, maar toen PSV scoorde tegen FC Utrecht (0-1) na een overtreding op een verdediger of toen Koevermans zich liet vallen tegen Excelsior en daarna een penalty mee kreeg waardoor Eindhoven met drie punten naar huis ging, hoorde je Rutten ook niet stamelen dat de Scheidsrechter het niet goed gezien had. En dan heb ik het nog niet eens over Toivonen die voor het maken van de gelijkmaker tegen Heerenveen een verdediger onderuit trapte waardoor deze het nakijken had. Gerechtigheid! En het laat maar weer zien dat de bal rond is. Het worden spannende weken voor mij. Want naast het feit dat Ajax kampioen gaat worden is er een grote kans dat ook zonen Youri (Stompwijk B1) en Sven (RKAVV C5) het kampioenschap binnen zullen halen. En ze doen allebei ook nog mee aan de KNVB beker!
En toegegeven, dat is toch iets spannender dan kikkerdril uit de sloot halen!
Arjen Veldhuizen