Toen ik wakker werd op Nieuwjaarsdag, zo tegen het middaguur, keek ik naar buiten en zag dat de sneeuw voor de zon verdwenen was. Op een paar heuveltjes na. Resten van noeste sneeuwnijverheid om de stoepjes schoon te houden. Dit laatste behoort tot ons burgerplicht maar niet veel mensen weten dat. Of willen het niet weten. Voorzichtig kwam ik overeind zodat ik tijdig kon peilen hoe mijn fysieke gestel erbij stond die dag. Want als je, een uur of acht ervoor, vier á vijf verschillende Champagnes gedronken hebt, is de kans aanwezig dat het hoofd wat in de war is. Ziehier de welvaart. Stond je vroeger gewoon met een potje bier in de hand je buren het beste te wensen voor het nieuwe jaar, tegenwoordig sta je met een fles champagne (die van mij was 6,95, een aanbieding!) en een champagneglas in de hand en wanneer je fles leeg is er altijd wel weer een volle fles in de buurt. Ik heb dus Brut, Sec, Rosé of wat er allemaal wel niet te koop is, door elkaar gedronken. Naast het tuttelig worden van dit bocht, ga je er ook raar van praten. Eerst had ik het niet door want even daarvoor was er vuurwerk afgegaan die mijn trommelvliezen deed splijten. Toen daarna mijn gehoor weer terugkwam hoorde ik het dus toch goed: de mannen, die stoere kerels om mij heen, echte jagers, ooit super gehaaide vrouwenverslinderaars hadden het over….Uggs!!! Dat die zo lekker warm waren… Ik stak mijn hand op ten teken dat ze moesten luisteren: “Mannen (ahum), nu kappen met lullen, giet die glazen achterover en opsodemieteren, naar bed!” “En voorgaand gesprek heeft nooit plaatsgevonden!” Geschrokken liepen ze een voor een naar huis, het schaamrood op de kaken. Ooit zullen ze mij dankbaar zijn….
Mijn hoofd was dus in de war na dat nachtje champagne. Na een bak koffie kreeg ik de boel weer een beetje in het gareel en ineens was dat gevoel er, een gevoel van..van…Ja! Een nieuw jaar! Ik mag weer beginnen aan een super vers jaar! Weg met die feestdagen! Spelbreker in mijn euforie was dan weer de kerstboom. Het liefst had ik ‘m zo naar buiten gekeild maar dat ging mij aan het hart. Ten eerste vanwege de prijs, 35 euro, en ten tweede omdat ik de boom pas vlak voor kerst in huis had doordat ik veel te laat op pad was gegaan. Pas na uren zoeken, de straatventers zaten thuis hun geld al te tellen, kwam ik uiteindelijk bij een tuincentrum en die had er nog zes staan.. Ik kreeg de boom wel mee met korting..Dat dan weer wel. Ik had het voorjaar in mijn hoofd! De tuin was weer groen en ik zag zelfs alweer vogels, voorzichtig uit hun schuilplek gekropen na het vuurwerkgeweld van de afgelopen dag en nacht.
De Kersttoespraak van de Koningin zei het al, er is geen eenheid meer in dit land. Terwijl velen keken naar ‘All you need is love’..(gaaaaaap, vanaf volgend jaar te zien bij MAX, net als haar voorganger Wie van de Drie), genoot ik van de finale van 3 FM Serious Request. Mooier kan je een jaar niet afsluiten lijkt mij, er werd ruim 7 miljoen euro opgehaald. En 65 miljoen werd er uitgegeven aan vuurwerk, maar dit even terzijde..Miljoenen kinderen zijn wees omdat hun ouders aan aids overleden zijn en velen hebben zich dat aangetrokken om flink in de buidel te tasten. Dat zijn mensen die het hart op de goede plaats hebben en niet alleen maar bezig zijn met eigen welzijn. Dagelijks stond mijn radio op 3 FM geprogrammeerd of volgde ik het via de TV, genietend van de muziek maar ook van de spontane acties van allerlei individuen of groepen en ja, van de DJ’s natuurlijk. Een van de hoogtepunten vond ik het moment dat Giel Beelen, goed voor twee ton salaris per jaar, het veiling-hoekje stond te …. stofzuigen. Ook mijn kinderen waren onder de indruk van het gehele spektakel en toen ik voorstelde om een week zakgeld af te staan aan dit doel kwamen er drie paar handen omhoog. Direct ondernam ik actie, voordat ze van gedachten zouden veranderen…
Fris als een hoentje doorploegde ik een stapel papieren die al enige tijd mijn bureau ontsierden. Was dit het begin van een voorjaarsschoonmaak! Daarna dook ik de schuur in. In de frituur zat nog de oliebollenolie en die moest weer terug in de flessen. Ja, ik heb ze weer zelf gebakken dit jaar, maar volgend jaar doe ik het niet meer. Want toen ik de olie teruggoot kwam ik erachter dat één liter weg was, als sneeuw voor de zon verdwenen, foetsie…Dat betekende dus dat die liter in de oliebollen zat. En een deel ervan zit nu in mijn lijf… Voor de jaarlijkse Meerhorstloop in Stompwijk was het te laat maar ik realiseerde mij dat slechts kordaat optreden echt de enige optie is. Lik op stuk, zeg maar. Hardlopen en dan net niet tot ik erbij neerval. Zonder het Balansbandje van Wesly want die werkt niet zegt de …producent! Het is nu drie dagen later en ik heb nog geen millimeter gelopen, laat staan hard. De kilo’s zitten nog steeds op dezelfde plaats. De overgebleven oliebollen heb ik inmiddels klein gesneden en daarmee ga ik de vogeltjes vetmesten. Terwijl ik aan een droge cracker zit zie ik de zak met vogelvoer op de deurmat liggen….Het water loopt me uit de mond!
Een gezond en plezierig 2011!!!!
Arjen Veldhuizen