Muizenissen
‘Het regent harder dan ik hebben kan’ is de titel van een liedje van Blof. Een mooi liedje. Het gaat over hoeveel een mens kan hebben..of beter gezegd, hoeveel een mens eigenlijk niet kan hebben. Het liedje is ook heel toepasselijk voor de tijd van het jaar als je het letterlijk neemt want de regen blijft met bakken uit de lucht vallen. “Kwam het maar van beneden, dan kun je er wat op leggen!” zei een bekend Stompwijker laatst tegen mij… Figuurlijk kan ik er ook wat mee. Want toen ik zaterdagmorgen met de auto de wijk uit reed hield deze er ineens mee op en stond ik even later te wachten op de medewerkers van Route Mobiel. Het begon ook ineens te regenen…
Toch besloot ik om even onder de motorkap te kijken. Was het een los draadje? Ik heb namelijk een auto waar je overal nog bij kan. Maar helaas, geen losse draadjes te zien. Erik, de man van de wegenwacht, velde al snel het oordeel: een gebroken distributieriem! Het begon nog harder te regenen… Hij zag mijn zorgen en vroeg waar de auto naar toe moest. Achterdochtig als ik ben (ja, ja, en dan weer dik betalen!) mompelde ik dat ik zelf wel wat zou regelen. Maar toen hij zei dat ik er recht op had, verdween mijn achterdocht als regen voor de zon en tien minuten later stond mijn autootje óp de kraanauto van de monteur. En reden we naar mijn garage in Stompwijk (ik mocht voorin zitten!).
Dat wordt voorlopig weer boodschappen doen met de scooter. Dan moet ik van tevoren schatten hoeveel boodschappen er in een tas kunnen (meer krijg ik niet mee op het scootertje) en kan daarna nog twee keer heen en weer gaan. Mits ik niet aangehouden word want de politie gaat weer meer controleren op scooterhuftertjes. Goed plan, maar pak dan ook de autohuftertjes aan. Nog steeds kom ik die tegen óp het zebrapad bij school…O ja, en dan wil ik mijn gram ook nog even kwijt over dat ontzettend irritante voetbalploegje uit Brabant, Eindhoven. Om zó Feyenoord te vernederen! En dan juichen, na elk(!) doelpunt, breed lachend alsof het de eerste is. Schandalig! Stijlloos!
Vorige week schreef ik er al over, geef alles beneden de rivieren aan de Belgen. Na zondagmiddag weet ik het zeker: Doen! Zo’n nederlaag gun ik zelfs mijn ergste vijand niet. Nou ja, eentje dan… Ik hoop dat PSV dit ooit een keer retour krijgt. Met rente! En dan het liefst door mijn cluppie, Ajax. Oké, ik overdrijf misschien weer eens, maar zo’n nederlaag voelt als een gebroken distributieriem en dan moet ik gewoon even stoom afblazen. Gelukkig kwam er na het voetbal turnen. Dat is normaal gesproken niet mijn sport maar er zijn uitzonderingen… Zo zag ik Epke tekeer gaan op de brug..Verbazingwekkend, het respect wat die lui wél voor elkaar hebben…Het werd een prachtige zilveren plak, een met een gouden randje. Voor Mario Been en zijn mannen regent het nu harder dan zij hebben kunnen. Mario zal zeer waarschijnlijk het onderspit delven, dat hoort nu eenmaal bij het trainersvak. Is niet mijn idee maar zo gaan die dingen. Ach, zorgen in Rotterdam. Na alles verwerkt te hebben komt weer een van mijn zorgen boven drijven.
Een auto die het niet meer doet. In hoeverre is er schade opgelopen door de kapotte riem. De komende week krijg ik daar uitsluitsel over. Ik ga geen verhaal halen bij de garage waar ik de auto gekocht heb. Dat is niet aan de orde. In het ergste geval moet ik aan de OV chipkaart. Ik heb er al een maar heb daar net zoveel vertrouwen in als …in de gemiddelde rechtbank. Nee, dat is flauw. Ik wraak mijzelf! Arjen Veldhuizen