Ik heb iets gedaan waar ik me voor schaam….Ja, dat is een bekentenis! En nee, ik heb niet meegedaan aan een ‘Fruitdate’! Fruitdate? Ja, Fruitdate. Dat is een nieuwe manier om fruit aan de jeugd te brengen. Vroeger, héééél lang geleden, was er altijd fruit in huis en kinderen mochten dat dan opeten. Tegenwoordig heeft een enkeling nog fruit in huis (zit het in flesjes, potjes of tussen twee lagen koek …) en daarom wordt er nu fruit op scholen aangeboden. Maar dat wordt niet zomaar aangeboden, nee, er zitten namelijk codes op waarmee de jeugd dan naar de computer moet, in kan loggen, vragen moet beantwoorden en dan uiteindelijk gekoppeld kan worden aan een andere fruit(d)eter. Ja, moderne tieden!
Nee, ik heb iets gedaan waar noch de hond noch ondergetekende geen brood van zou lusten.
Ik durfde het ook niet aan mijn vrouw te vertellen want dan zou mijn hele reputatie naar de knoppen zijn. Dan zou alles wat ik ooit opgebouwd heb in een keer in elkaar donderen. Wat was namelijk het geval? Onlangs werd onze oudste zoon Youri 12 jaar en er moest natuurlijk een cadeautje voor hem gekocht worden. Op zijn verlanglijstje stond op nummer één lego, op nummer twee lego en op nummer drie, heel verrassend, ook lego. Maar wij wilden hem eens wat anders geven en na veel denkwerk en bladeren in de gidsen van de speelgoedwinkels kwamen we uit op een Karaoke set, zo’n apparaatje waarmee je liedjes op de tv kan afspelen en tegelijkertijd mee kan zingen middels een heuse microfoon met de in beeld verschenen tekst. Ik heb ooit zelf eens gekaraoke’t voor een volle zaal, het nummer ‘Blauw’ van de Scene, maar toen was ik flink beneveld door de drank dus niet toerekeningsvatbaar. Maar omdat de jongens wel van zingen houden, leek het ons wel een leuk cadeau. Toen Youri het open maakte keek hij eerst heel verbaasd want hij wist niet wat het was, het leek in ieder geval níet op lego dus wij zagen een lichte teleurstelling in zijn ogen. Maar toen wij uitgelegd hadden wat het was deed hij zijn best om het toch leuk te vinden. Ik besloot om het ding maar zo snel mogelijk aan te sluiten (voordat ze naar school gingen) maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan want er ontbrak, in mijn ogen dan, een aantal kabeltjes. Volgens de beschrijving zaten die kabeltjes in de doos van de DVD speler maar daar wij die al een tijdje in ons bezit hebben wist ik niet meer waar dat snoer dan wel zou moeten liggen…Dus Youri ging met gemengde gevoelens naar school want eigenlijk wist hij nog steeds niet precies wat hij gekregen had. Sneu, ja, dus ging mijn vrouw direct zo’n kabel halen zodat ik die middag, toen de mannen naar voetbaltraining waren, de boel aansluiten. Ik was dus helemaal alleen thuis en had dus niemand die de boel kon testen en ik was nog niet dronken genoeg om dat zelf even te doen….Uiteindelijk kreeg ik geluid uit het apparaat en toen gebeurde het: ik was aan het zingen! Eerst heel zachtjes maar op een gegeven moment, een moment van zwakte denk ik, luidkeels. Het één na het andere lied klonk uit de speakers: van ‘Dromen zijn bedrog’ tot ‘Het kleine café aan de haven’, van ‘Vanavond heb ik hoofdpijn’ tot ‘De kabouterdans’….Ik waande mij op een gegeven moment een idool in een dertig keer uitverkocht Ahoy, had ineens ontzettend zin om allemaal rode kleren aan te doen en gouden kettingen en armbanden te dragen…Een paar uur later kwamen de jongens weer thuis en natuurlijk vroegen ze direct of het aansluiten gelukt was waarop ik natuurlijk zei dat ze dat zelf maar moesten testen. Gelukkig, ze hadden niets in de gaten. Maar toen ik tegen etenstijd de hond ging uitlaten zag ik mijn buurvouw en ik zag aan haar ogen dat ze het allemaal gehoord had en ik zag aan haar grijns op d’r gezicht dat ze écht alles gehoord had!
Arjen Veldhuizen
