Verbijsterd waren wij toen ons het bericht bereikte dat Piet vrijdag 19 december, toch vrij plotseling is overleden. De dag daarvoor is hij met de ambulance (waar hij nog zelf instapte) naar het ziekenhuis gebracht en daar bleek hoe ernstig het met hem gesteld was. Mensen in zijn directe omgeving wisten dat Piet zieker was dan dat hij wel eens aan anderen deed voorkomen.

Piet stond aan de wieg van onze vereniging de Blesruiters, hij was medeoprichter nu zo’n 35 jaar geleden. Wij hebben dit jaar dan ook ons 35 jarig bestaan uitbundig gevierd en uiteraard was Piet daar prominent aanwezig, het was tenslotte nog steeds zijn cluppie.

In die 35 jaar heeft Piet veel zien veranderen; hoe eenvoudig zij met weinig of geen middelen moesten starten op een landje van Kees de Jong sr. en nu uitgegroeid tot een bloeiende vereniging met meer dan 125 actieve leden, met nog steeds vele vrijwilligers. De prestaties op officiële wedstrijden mogen er zijn, daar was Piet terecht trots op. Binnen de vereniging bestaat nog steeds het motto, waar de initiatiefnemers en dus Piet, bij de oprichting mee gestart zijn: ”doe maar gewoon, dan doe je gek genoeg”.
Piet was wars van hoogdraverij. Op de onderlinge wedstrijden genoot hij het meest van de kinderen die met rode wangen een zo goed mogelijke prestatie probeerden neer te zetten.

Ik heb Piet vele jaren in het bestuur mee mogen maken en aan die periode denk ik met een goed gevoel terug. Veel zaken hebben we toen tot stand gebracht o.a. de bouw van onze kantine, het opzetten van het ponykamp, het toneelstuk tijdens onze jaarvergadering, de 12 uurs wedstrijd voor de Kring en nog vele andere zaken.

Piet was ook tijdens de vergaderingen altijd duidelijk aanwezig. Als hij een mening had over iets, en die had hij, of het ergens niet mee eens was, zei hij het op de voor hem zo bekende wijze. Het was in ieder geval niet voor tweeërlei uitleg vatbaar en recht voor
z’n raap.
Piet is na zijn bestuursperiode altijd actief bij de club betrokken gebleven. Mede door zijn enthousiasme is de mensport (het aangespannen rijden), waar eigenlijk zijn paardenhart lag, sterk toegenomen en kennen De Blesruiters momenteel een grote actieve groep van 50 menners die jaarlijks vele activiteiten organiseren, waaraan Piet ook zo graag meedeed.

We zullen Piet missen
We zullen Piet missen op onze bijeenkomsten waar hij, vaak als gangmaker, nog als een jonge hond kon dansen en springen.
We zullen het missen die kreten van Piet als hij les stond te geven “houd
dat hoofd recht van dat paard en gooi de leidsels los en meiden borsten vooruit (ja, hij zei dan natuurlijk wel wat anders! )”.
De veteranenclub zal Piet missen op hun ritten.
Ze zullen Piet missen elke zondagmorgen voordat ze een ritje gingen maken in de schuur bij Sjaak Vurens aan het laantje van de dokter, in de zoals ze het noemden de “paardenkerk”.
We zullen Piet missen op de kaartavonden.
We zullen het missen dat we Piet niet meer kunnen vragen om een paard of pony te beleren, advies bij het kopen van een paard en ga zo maar door.
We zullen het missen, Piet z’ n nadrukkelijke en vaak luidruchtige, maar gezellige aanwezigheid op de wedstrijden.

Piet had, na jaren van tobben met zijn paard Yvonne, net een nieuw paard en dat ging hartstikke goed. Eind oktober heeft hij, samen met dochter Kitty en haar ook nieuwe paard, nog meegereden tijdens een prachtige rit over de Utrechtse Heuvelrug. Piet en Kitty hebben genoten van hun paarden die het zo goed deden en Lien genoot van de in herfstkleuren getooide mooie omgeving. Enkele weken geleden vroeg ik Piet of hij wilde meerijden tijdens een ritje door Vlietland voor een sponsor van de SGW. In eerste instantie zei hij “ja”, maar Piet moest daar later op terug komen, zijn lijf kon niet meer.

Op de kaart staat op de achtergrond een foto van Piet als menner. Deze foto heeft gestaan op de voorpagina van het officiële orgaan van de KNHS “Paard en Sport” van enkele jaren geleden en is gemaakt tijdens een instructieweek op het Federatie Centrum in Ermelo, waaraan Piet zo graag deelnam. Het is Piet ten voeten uit, leidsels los/vast in de hand en in volle galop door de waterbak.

Piet zal bij ons voortleven als een bijzonder mens, een paardenman in hart en nieren die klaar stond voor iedereen, een ras Blesruiter. Kortom een waardig mens en een terecht Erelid.

Lien en alle overige familie, De Blesruiters wensen jullie veel sterkte in de komende zo moeilijke tijd en Piet adieu Makker

Ab Spaan namens alle Blesruiters